discrŭcĭor - Diatesi passiva

(discrŭcĭo, discrŭcĭas, discruciavi, discruciatum, discrŭcĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discrŭcĭor
II sing.
discrŭcĭāris, discrŭcĭāre
III sing.
discrŭcĭātur
I plur.
discrŭcĭāmur
II plur.
discrŭcĭamĭni
III plur.
discrŭcĭantur
IMPERFETTO
I sing.
discrŭcĭābar
II sing.
discrŭcĭabāris, discrŭcĭabāre
III sing.
discrŭcĭabātur
I plur.
discrŭcĭabāmur
II plur.
discrŭcĭabamĭni
III plur.
discrŭcĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discrŭcĭābor
II sing.
discrŭcĭabĕris, discrŭcĭabĕre
III sing.
discrŭcĭabĭtur
I plur.
discrŭcĭabĭmur
II plur.
discrŭcĭabimĭni
III plur.
discrŭcĭabuntur
PERFETTO
I sing.
discruciatus, –a, –um sum
II sing.
discruciatus, –a, –um es
III sing.
discruciatus, –a, –um est
I plur.
discruciati, –ae, –a sumus
II plur.
discruciati, –ae, –a estis
III plur.
discruciati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discruciatus, –a, –um eram
II sing.
discruciatus, –a, –um eras
III sing.
discruciatus, –a, –um erat
I plur.
discruciati, –ae, –a eramus
II plur.
discruciati, –ae, –a eratis
III plur.
discruciati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discruciatus, –a, –um ero
II sing.
discruciatus, –a, –um eris
III sing.
discruciatus, –a, –um erit
I plur.
discruciati, –ae, –a erimus
II plur.
discruciati, –ae, –a eritis
III plur.
discruciati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discrŭcĭer
II sing.
discrŭcĭēris, discrŭcĭēre
III sing.
discrŭcĭētur
I plur.
discrŭcĭēmur
II plur.
discrŭcĭemĭni
III plur.
discrŭcĭentur
IMPERFETTO
I sing.
discrŭcĭārer
II sing.
discrŭcĭarēris, discrŭcĭarēre
III sing.
discrŭcĭarētur
I plur.
discrŭcĭarēmur
II plur.
discrŭcĭaremĭni
III plur.
discrŭcĭarentur
PERFETTO
I sing.
discruciatus, –a, –um sim
II sing.
discruciatus, –a, –um sis
III sing.
discruciatus, –a, –um sit
I plur.
discruciati, –ae, –a simus
II plur.
discruciati, –ae, –a sitis
III plur.
discruciati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discruciatus, –a, –um essem
II sing.
discruciatus, –a, –um esses
III sing.
discruciatus, –a, –um esset
I plur.
discruciati, –ae, –a essemus
II plur.
discruciati, –ae, –a essetis
III plur.
discruciati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discrŭcĭāre
II plur.
discrŭcĭamĭni
FUTURO
II sing.
discrŭcĭātor
III sing.
discrŭcĭātor
II plur.
III plur.
discrŭcĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
discruciatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discrŭcĭāri
PERFETTO
Singolare:
discruciatus, –a, –um esse
Plurale:
discruciati, –ae, –a esse
FUTURO
discruciatum esse
GERUNDIVO
discrŭcĭandus, –a, –um
SUPINO
discruciatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCRUCIOR100}}
---CACHE---