Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


discurro - Diatesi attiva

(discurro, discurris, discurri, discursum, discurrĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. discurro
 II sing. discurris
 III sing. discurrit
 I plur. discurrĭmus
 II plur. discurrĭtis
 III plur. discurrunt
IMPERFETTO
 I sing. discurrēbam
 II sing. discurrēbas
 III sing. discurrēbat
 I plur. discurrebāmus
 II plur. discurrebātis
 III plur. discurrēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. discurram
 II sing. discurres
 III sing. discurret
 I plur. discurrēmus
 II plur. discurrētis
 III plur. discurrent
PERFETTO
 I sing. discurri o discucurri
 II sing. discurristi o discucurristi
 III sing. discurrit o discucurrit
 I plur. discurrĭmus o discucurrĭmus
 II plur. discurristis o discucurristis
 III plur. discurrērunt o discucurrērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. discurrĕram o discucurrĕram
 II sing. discurrĕras o discucurrĕras
 III sing. discurrĕrat o discucurrĕrat
 I plur. discurrerāmus o discucurrerāmus
 II plur. discurrerātis o discucurrerātis
 III plur. discurrĕrant o discucurrĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. discurrĕro o discucurrĕro
 II sing. discurrĕris o discucurrĕris
 III sing. discurrĕrit o discucurrĕrit
 I plur. discurrerĭmus o discucurrerĭmus
 II plur. discurrerĭtis o discucurrerĭtis
 III plur. discurrĕrint o discucurrĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. discurram
 II sing. discurras
 III sing. discurrat
 I plur. discurrāmus
 II plur. discurrātis
 III plur. discurrant
IMPERFETTO
 I sing. discurrĕrem
 II sing. discurrĕres
 III sing. discurrĕret
 I plur. discurrerēmus
 II plur. discurrerētis
 III plur. discurrĕrent
PERFETTO
 I sing. discurrĕrim o discucurrĕrim
 II sing. discurrĕris o discucurrĕris
 III sing. discurrĕrit o discucurrĕrit
 I plur. discurrerĭmus o discucurrerĭmus
 II plur. discurrerĭtis o discucurrerĭtis
 III plur. discurrĕrint o discucurrĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. discurrissem o discucurrissem
 II sing. discurrisses o discucurrisses
 III sing. discurrisset o discucurrisset
 I plur. discurrissēmus o discucurrissēmus
 II plur. discurrissētis o discucurrissētis
 III plur. discurrissent o discucurrissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. discurrĕ
 II plur. discurrĭte
FUTURO
 II sing. discurrĭto
 III sing. discurrĭto
 II plur. discurritōte
 III plur. discurrunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 discurrens, –entis
FUTURO
 discursūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 discurrĕre
PERFETTO
 discurrisse o discucurrisse
FUTURO
 Singolare: discursūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: discursūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: discurrendi
 Dativo: discurrendo
 Accusativo: ad discurrendum
 Ablativo: discurrendo
SUPINO
 discursum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  discurrens discurror  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISCURRO100}} ---CACHE---