discŭnĕātus

(discuneatus, discuneată, discuneatum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
discuneatus
Gen.
discuneati
Dat.
discuneato
Acc.
discuneatum
Abl.
discuneato
Voc.
discuneate
PLURALE
Nom.
discuneati
Gen.
discuneatōrum
Dat.
discuneatis
Acc.
discuneatos
Abl.
discuneatis
Voc.
discuneati
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
discuneată
Gen.
discuneatae
Dat.
discuneatae
Acc.
discuneatam
Abl.
discuneatā
Voc.
discuneată
PLURALE
Nom.
discuneatae
Gen.
discuneatārum
Dat.
discuneatis
Acc.
discuneatas
Abl.
discuneatis
Voc.
discuneatae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
discuneatum
Gen.
discuneati
Dat.
discuneato
Acc.
discuneatum
Abl.
discuneato
Voc.
discuneatum
PLURALE
Nom.
discuneata
Gen.
discuneatōrum
Dat.
discuneatis
Acc.
discuneata
Abl.
discuneatis
Voc.
discuneata




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCUNEATUS100}}
---CACHE---