Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


effūtĭor - Diatesi passiva

(effūtĭo, effūtis, effutii, effutitum, effūtīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. effūtĭor
 II sing. effūtīris, effūtīre
 III sing. effūtītur
 I plur. effūtīmur
 II plur. effūtimĭni
 III plur. effūtiuntur
IMPERFETTO
 I sing. effūtiēbar
 II sing. effūtiebāris, effūtiebāre
 III sing. effūtiebātur
 I plur. effūtiebāmur
 II plur. effūtiebamĭni
 III plur. effūtiebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. effūtĭar
 II sing. effūtiēris, effūtiēre
 III sing. effūtiētur
 I plur. effūtiēmur
 II plur. effūtiemĭni
 III plur. effūtientur
PERFETTO
 I sing. effutitus, –a, –um sum
 II sing. effutitus, –a, –um es
 III sing. effutitus, –a, –um est
 I plur. effutiti, –ae, –a sumus
 II plur. effutiti, –ae, –a estis
 III plur. effutiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effutitus, –a, –um eram
 II sing. effutitus, –a, –um eras
 III sing. effutitus, –a, –um erat
 I plur. effutiti, –ae, –a eramus
 II plur. effutiti, –ae, –a eratis
 III plur. effutiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. effutitus, –a, –um ero
 II sing. effutitus, –a, –um eris
 III sing. effutitus, –a, –um erit
 I plur. effutiti, –ae, –a erimus
 II plur. effutiti, –ae, –a eritis
 III plur. effutiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. effūtĭar
 II sing. effūtiāris, effūtiāre
 III sing. effūtiātur
 I plur. effūtiāmur
 II plur. effūtiamĭni
 III plur. effūtiantur
IMPERFETTO
 I sing. effūtīrer
 II sing. effūtirēris, effutiirēre
 III sing. effūtirētur
 I plur. effūtirēmur
 II plur. effūtirēmini
 III plur. effūtirentur
PERFETTO
 I sing. effutitus, –a, –um sim
 II sing. effutitus, –a, –um sis
 III sing. effutitus, –a, –um sit
 I plur. effutiti, –ae, –a simus
 II plur. effutiti, –ae, –a sitis
 III plur. effutiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effutitus, –a, –um essem
 II sing. effutitus, –a, –um esses
 III sing. effutitus, –a, –um esset
 I plur. effutiti, –ae, –a essemus
 II plur. effutiti, –ae, –a essetis
 III plur. effutiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. effūtīre
 II plur. effūtimĭni
FUTURO
 II sing. effūtītor
 III sing. effūtītor
 II plur. –
 III plur. effūtiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 effutitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 effūtīri
PERFETTO
 Singolare: effutitus, –a, –um esse
 Plurale: effutiti, –ae, –a esse
FUTURO
 effutitum esse
GERUNDIVO
 effūtiendus, –a, –um
SUPINO
 effutitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  effūtĭo effutitūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EFFUTIOR100}} ---CACHE---