Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


effūtĭo - Diatesi attiva

(effūtĭo, effūtis, effutii, effutitum, effūtīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. effūtĭo
 II sing. effūtis
 III sing. effūtit
 I plur. effūtīmus
 II plur. effūtītis
 III plur. effūtĭunt
IMPERFETTO
 I sing. effūtiēbam
 II sing. effūtiēbas
 III sing. effūtiēbat
 I plur. effūtiebāmus
 II plur. effūtiebātis
 III plur. effūtiēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. effūtĭam
 II sing. effūtĭes
 III sing. effūtĭet
 I plur. effūtiēmus
 II plur. effūtiētis
 III plur. effūtĭent
PERFETTO
 I sing. effutii o effutivi
 II sing. effutiisti o effutivisti
 III sing. effutiit o effutivit
 I plur. effutiĭmus o effutivĭmus
 II plur. effutiistis o effutivistis
 III plur. effutiērunt o effutivērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effutiĕram o effutivĕram
 II sing. effutiĕras o effutivĕras
 III sing. effutiĕrat o effutivĕrat
 I plur. effutierāmus o effutiverāmus
 II plur. effutierātis o effutiverātis
 III plur. effutiĕrant o effutivĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. effutiĕro o effutivĕro
 II sing. effutiĕris o effutivĕris
 III sing. effutiĕrit o effutivĕrit
 I plur. effutierĭmus o effutiverĭmus
 II plur. effutierĭtis o effutiverĭtis
 III plur. effutiĕrint o effutivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. effūtĭam
 II sing. effūtĭas
 III sing. effūtĭat
 I plur. effūtiāmus
 II plur. effūtiātis
 III plur. effūtĭant
IMPERFETTO
 I sing. effūtīrem
 II sing. effūtīres
 III sing. effūtīret
 I plur. effūtirēmus
 II plur. effūtirētis
 III plur. effūtīrent
PERFETTO
 I sing. effutiĕrim o effutivĕrim
 II sing. effutiĕris o effutivĕris
 III sing. effutiĕrit o effutivĕrit
 I plur. effutierĭmus o effutiverĭmus
 II plur. effutierĭtis o effutiverĭtis
 III plur. effutiĕrint o effutivĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effutiissem o effutivissem
 II sing. effutiisses o effutivisses
 III sing. effutiisset o effutivisset
 I plur. effutiissēmus o effutivissēmus
 II plur. effutiissētis o effutivissētis
 III plur. effutiissent o effutivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. effūti
 II plur. effūtīte
FUTURO
 II sing. effūtīto
 III sing. effūtīto
 II plur. effūtitōte
 III plur. effūtiunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 effūtiens, –ientis
FUTURO
 effutitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 effūtīre
PERFETTO
 effutiisse o effutivisse
FUTURO
 Singolare: effutitūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: effutitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: effūtiendi
 Dativo: effūtiendo
 Accusativo: ad effūtiendum
 Ablativo: effūtiendo
SUPINO
 effutitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  effūtiens effūtĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EFFUTIO100}} ---CACHE---