Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


effŭtŭor - Diatesi passiva

(effŭtŭo, effŭtŭis, effutui, effututum, effŭtŭĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. effŭtŭor
 II sing. effŭtŭĕris, effŭtŭĕre
 III sing. effŭtŭĭtur
 I plur. effŭtŭĭmur
 II plur. effŭtŭimĭni
 III plur. effŭtŭuntur
IMPERFETTO
 I sing. effŭtŭēbar
 II sing. effŭtŭebāris, effŭtŭebāre
 III sing. effŭtŭebātur
 I plur. effŭtŭebāmur
 II plur. effŭtŭebamĭni
 III plur. effŭtŭebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. effŭtŭar
 II sing. effŭtŭēris, effŭtŭēre
 III sing. effŭtŭētur
 I plur. effŭtŭēmur
 II plur. effŭtŭemĭni
 III plur. effŭtŭentur
PERFETTO
 I sing. effututus, –a, –um sum
 II sing. effututus, –a, –um es
 III sing. effututus, –a, –um est
 I plur. effututi, –ae, –a sumus
 II plur. effututi, –ae, –a estis
 III plur. effututi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effututus, –a, –um eram
 II sing. effututus, –a, –um eras
 III sing. effututus, –a, –um erat
 I plur. effututi, –ae, –a eramus
 II plur. effututi, –ae, –a eratis
 III plur. effututi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. effututus, –a, –um ero
 II sing. effututus, –a, –um eris
 III sing. effututus, –a, –um erit
 I plur. effututi, –ae, –a erimus
 II plur. effututi, –ae, –a eritis
 III plur. effututi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. effŭtŭar
 II sing. effŭtŭāris, effŭtŭāre
 III sing. effŭtŭātur
 I plur. effŭtŭāmur
 II plur. effŭtŭamĭni
 III plur. effŭtŭantur
IMPERFETTO
 I sing. effŭtŭĕrer
 II sing. effŭtŭerēris, effŭtŭerēre
 III sing. effŭtŭerētur
 I plur. effŭtŭerēmur
 II plur. effŭtŭeremĭni
 III plur. effŭtŭerentur
PERFETTO
 I sing. effututus, –a, –um sim
 II sing. effututus, –a, –um sis
 III sing. effututus, –a, –um sit
 I plur. effututi, –ae, –a simus
 II plur. effututi, –ae, –a sitis
 III plur. effututi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effututus, –a, –um essem
 II sing. effututus, –a, –um esses
 III sing. effututus, –a, –um esset
 I plur. effututi, –ae, –a essemus
 II plur. effututi, –ae, –a essetis
 III plur. effututi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. effŭtŭĕre
 II plur. effŭtŭimĭni
FUTURO
 II sing. effŭtŭĭtor
 III sing. effŭtŭĭtor
 II plur. –
 III plur. effŭtŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 effututus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 effŭtŭi
PERFETTO
 Singolare: effututus, –a, –um esse
 Plurale: effututi, –ae, –a esse
FUTURO
 effututum esse
GERUNDIVO
 effŭtŭendus, –a, –um
SUPINO
 effututu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  effŭtŭo effututūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EFFUTUOR100}} ---CACHE---