Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


effūttĭo - Diatesi attiva

(effūttĭo, effūttis, effuttii, effuttitum, effūttīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. effūttĭo
 II sing. effūttis
 III sing. effūttit
 I plur. effūttīmus
 II plur. effūttītis
 III plur. effūttĭunt
IMPERFETTO
 I sing. effūttiēbam
 II sing. effūttiēbas
 III sing. effūttiēbat
 I plur. effūttiebāmus
 II plur. effūttiebātis
 III plur. effūttiēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. effūttĭam
 II sing. effūttĭes
 III sing. effūttĭet
 I plur. effūttiēmus
 II plur. effūttiētis
 III plur. effūttĭent
PERFETTO
 I sing. effuttii o effuttivi
 II sing. effuttiisti o effuttivisti
 III sing. effuttiit o effuttivit
 I plur. effuttiĭmus o effuttivĭmus
 II plur. effuttiistis o effuttivistis
 III plur. effuttiērunt o effuttivērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effuttiĕram o effuttivĕram
 II sing. effuttiĕras o effuttivĕras
 III sing. effuttiĕrat o effuttivĕrat
 I plur. effuttierāmus o effuttiverāmus
 II plur. effuttierātis o effuttiverātis
 III plur. effuttiĕrant o effuttivĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. effuttiĕro o effuttivĕro
 II sing. effuttiĕris o effuttivĕris
 III sing. effuttiĕrit o effuttivĕrit
 I plur. effuttierĭmus o effuttiverĭmus
 II plur. effuttierĭtis o effuttiverĭtis
 III plur. effuttiĕrint o effuttivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. effūttĭam
 II sing. effūttĭas
 III sing. effūttĭat
 I plur. effūttiāmus
 II plur. effūttiātis
 III plur. effūttĭant
IMPERFETTO
 I sing. effūttīrem
 II sing. effūttīres
 III sing. effūttīret
 I plur. effūttirēmus
 II plur. effūttirētis
 III plur. effūttīrent
PERFETTO
 I sing. effuttiĕrim o effuttivĕrim
 II sing. effuttiĕris o effuttivĕris
 III sing. effuttiĕrit o effuttivĕrit
 I plur. effuttierĭmus o effuttiverĭmus
 II plur. effuttierĭtis o effuttiverĭtis
 III plur. effuttiĕrint o effuttivĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effuttiissem o effuttivissem
 II sing. effuttiisses o effuttivisses
 III sing. effuttiisset o effuttivisset
 I plur. effuttiissēmus o effuttivissēmus
 II plur. effuttiissētis o effuttivissētis
 III plur. effuttiissent o effuttivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. effūtti
 II plur. effūttīte
FUTURO
 II sing. effūttīto
 III sing. effūttīto
 II plur. effūttitōte
 III plur. effūttiunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 effūttiens, –ientis
FUTURO
 effuttitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 effūttīre
PERFETTO
 effuttiisse o effuttivisse
FUTURO
 Singolare: effuttitūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: effuttitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: effūttiendi
 Dativo: effūttiendo
 Accusativo: ad effūttiendum
 Ablativo: effūttiendo
SUPINO
 effuttitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  effūttiens effūttĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EFFUTTIO100}} ---CACHE---