Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


praemittor - Diatesi passiva

(praemitto, praemittis, praemisi, praemissum, praemittĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. praemittor
 II sing. praemittĕris, praemittĕre
 III sing. praemittĭtur
 I plur. praemittĭmur
 II plur. praemittimĭni
 III plur. praemittuntur
IMPERFETTO
 I sing. praemittēbar
 II sing. praemittebāris, praemittebāre
 III sing. praemittebātur
 I plur. praemittebāmur
 II plur. praemittebamĭni
 III plur. praemittebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. praemittar
 II sing. praemittēris, praemittēre
 III sing. praemittētur
 I plur. praemittēmur
 II plur. praemittemĭni
 III plur. praemittentur
PERFETTO
 I sing. praemissus, –a, –um sum
 II sing. praemissus, –a, –um es
 III sing. praemissus, –a, –um est
 I plur. praemissi, –ae, –a sumus
 II plur. praemissi, –ae, –a estis
 III plur. praemissi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praemissus, –a, –um eram
 II sing. praemissus, –a, –um eras
 III sing. praemissus, –a, –um erat
 I plur. praemissi, –ae, –a eramus
 II plur. praemissi, –ae, –a eratis
 III plur. praemissi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. praemissus, –a, –um ero
 II sing. praemissus, –a, –um eris
 III sing. praemissus, –a, –um erit
 I plur. praemissi, –ae, –a erimus
 II plur. praemissi, –ae, –a eritis
 III plur. praemissi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. praemittar
 II sing. praemittāris, praemittāre
 III sing. praemittātur
 I plur. praemittāmur
 II plur. praemittamĭni
 III plur. praemittantur
IMPERFETTO
 I sing. praemittĕrer
 II sing. praemitterēris, praemitterēre
 III sing. praemitterētur
 I plur. praemitterēmur
 II plur. praemitteremĭni
 III plur. praemitterentur
PERFETTO
 I sing. praemissus, –a, –um sim
 II sing. praemissus, –a, –um sis
 III sing. praemissus, –a, –um sit
 I plur. praemissi, –ae, –a simus
 II plur. praemissi, –ae, –a sitis
 III plur. praemissi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praemissus, –a, –um essem
 II sing. praemissus, –a, –um esses
 III sing. praemissus, –a, –um esset
 I plur. praemissi, –ae, –a essemus
 II plur. praemissi, –ae, –a essetis
 III plur. praemissi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. praemittĕre
 II plur. praemittimĭni
FUTURO
 II sing. praemittĭtor
 III sing. praemittĭtor
 II plur. –
 III plur. praemittuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 praemissus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 praemitti
PERFETTO
 Singolare: praemissus, –a, –um esse
 Plurale: praemissi, –ae, –a esse
FUTURO
 praemissum esse
GERUNDIVO
 praemittendus, –a, –um
SUPINO
 praemissu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  praemitto praemĭum  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PRAEMITTOR100}} ---CACHE---