Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


mantĭcŭlor - Diatesi attiva

(mantĭcŭlor, mantĭcŭlāris, manticulatus sum, mantĭcŭlāri)

verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. mantĭcŭlor
 II sing. mantĭcŭlāris, mantĭcŭlāre
 III sing. mantĭcŭlātur
 I plur. mantĭcŭlāmur
 II plur. mantĭcŭlamĭni
 III plur. mantĭcŭlantur
IMPERFETTO
 I sing. mantĭcŭlābar
 II sing. mantĭcŭlabāris, mantĭcŭlabāre
 III sing. mantĭcŭlabātur
 I plur. mantĭcŭlabāmur
 II plur. mantĭcŭlabamĭni
 III plur. mantĭcŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. mantĭcŭlābor
 II sing. mantĭcŭlabĕris, mantĭcŭlabĕre
 III sing. mantĭcŭlabĭtur
 I plur. mantĭcŭlabĭmur
 II plur. mantĭcŭlabimĭni
 III plur. mantĭcŭlabuntur
PERFETTO
 I sing. manticulatus, –a, –um sum
 II sing. manticulatus, –a, –um es
 III sing. manticulatus, –a, –um est
 I plur. manticulati, –ae, –a sumus
 II plur. manticulati, –ae, –a estis
 III plur. manticulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. manticulatus, –a, –um eram
 II sing. manticulatus, –a, –um eras
 III sing. manticulatus, –a, –um erat
 I plur. manticulati, –ae, –a eramus
 II plur. manticulati, –ae, –a eratis
 III plur. manticulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. manticulatus, –a, –um ero
 II sing. manticulatus, –a, –um eris
 III sing. manticulatus, –a, –um erit
 I plur. manticulati, –ae, –a erimus
 II plur. manticulati, –ae, –a eritis
 III plur. manticulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. mantĭcŭler
 II sing. mantĭcŭlēris, mantĭcŭlēre
 III sing. mantĭcŭlētur
 I plur. mantĭcŭlēmur
 II plur. mantĭcŭlemĭni
 III plur. mantĭcŭlentur
IMPERFETTO
 I sing. mantĭcŭlārer
 II sing. mantĭcŭlarēris, mantĭcŭlarēre
 III sing. mantĭcŭlarētur
 I plur. mantĭcŭlarēmur
 II plur. mantĭcŭlaremĭni
 III plur. mantĭcŭlarentur
PERFETTO
 I sing. manticulatus, –a, –um sim
 II sing. manticulatus, –a, –um sis
 III sing. manticulatus, –a, –um sit
 I plur. manticulati, –ae, –a simus
 II plur. manticulati, –ae, –a sitis
 III plur. manticulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. manticulatus, –a, –um essem
 II sing. manticulatus, –a, –um esses
 III sing. manticulatus, –a, –um esset
 I plur. manticulati, –ae, –a essemus
 II plur. manticulati, –ae, –a essetis
 III plur. manticulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. mantĭcŭlāre
 II plur. mantĭcŭlamĭni
FUTURO
 II sing. mantĭcŭlātor
 III sing. mantĭcŭlātor
 II plur. –
 III plur. mantĭcŭlantor
INFINITO
PRESENTE
 mantĭcŭlāri
PERFETTO
 Singolare: manticulatus, –a, –um esse
 Plurale: manticulati, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: manticulatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: manticulatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 mantĭcŭlans, –antis
FUTURO
 manticulatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: manticulatum
 Passivo: manticulatu
GERUNDIO
 Genitivo: mantĭcŭlandi
 Dativo: mantĭcŭlando
 Accusativo: mantĭcŭlandum
 Ablativo: mantĭcŭlando
 
GERUNDIVO
 mantĭcŭlandus, –a, –um


<<  manticulatus mantīlĕ  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:MANTICULOR100}} ---CACHE---