Declinatore / Coniugatore Latino
mansuēfăcĭo - Diatesi attiva
(mansuēfăcĭo, mansuēfăcis, mansuefeci, mansuefactum, mansuēfăcĕre)
verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
PRESENTE |
I sing. | mansuēfăcĭo |
II sing. | mansuēfăcis |
III sing. | mansuēfăcit |
I plur. | mansuēfăcīmus |
II plur. | mansuēfăcītis |
III plur. | mansuēfăciunt |
IMPERFETTO |
I sing. | mansuēfăciēbam |
II sing. | mansuēfăciēbas |
III sing. | mansuēfăciēbat |
I plur. | mansuēfăciebāmus |
II plur. | mansuēfăciebātis |
III plur. | mansuēfăciēbant |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | mansuēfăcĭam |
II sing. | mansuēfăcĭes |
III sing. | mansuēfăcĭet |
I plur. | mansuēfăciēmus |
II plur. | mansuēfăciētis |
III plur. | mansuēfăcĭent |
PERFETTO |
I sing. | mansuefeci |
II sing. | mansuefecisti |
III sing. | mansuefecit |
I plur. | mansuefecĭmus |
II plur. | mansuefecistis |
III plur. | mansuefecērunt, mansuefecēre |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | mansuefecĕram |
II sing. | mansuefecĕras |
III sing. | mansuefecĕrat |
I plur. | mansuefecerāmus |
II plur. | mansuefecerātis |
III plur. | mansuefecĕrant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | mansuefecĕro |
II sing. | mansuefecĕris |
III sing. | mansuefecĕrit |
I plur. | mansuefecerĭmus |
II plur. | mansuefecerĭtis |
III plur. | mansuefecĕrint |
PRESENTE |
I sing. | mansuēfăcĭam |
II sing. | mansuēfăcĭas |
III sing. | mansuēfăcĭat |
I plur. | mansuēfăciāmus |
II plur. | mansuēfăciātis |
III plur. | mansuēfăcĭant |
IMPERFETTO |
I sing. | mansuēfăcĕrem |
II sing. | mansuēfăcĕres |
III sing. | mansuēfăcĕret |
I plur. | mansuēfăcerēmus |
II plur. | mansuēfăcerētis |
III plur. | mansuēfăcĕrent |
PERFETTO |
I sing. | mansuefecĕrim |
II sing. | mansuefecĕris |
III sing. | mansuefecĕrit |
I plur. | mansuefecerĭmus |
II plur. | mansuefecerĭtis |
III plur. | mansuefecĕrint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | mansuefecissem |
II sing. | mansuefecisses |
III sing. | mansuefecisset |
I plur. | mansuefecissēmus |
II plur. | mansuefecissētis |
III plur. | mansuefecissent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | mansuēfăce |
II plur. | mansuēfăcĭte |
FUTURO |
II sing. | mansuēfăcĭto |
III sing. | mansuēfăcĭto |
II plur. | mansuēfăcitōte |
III plur. | mansuēfăciunto |
|
PARTICIPIO |
PRESENTE |
mansuēfăciens, –ientis |
FUTURO |
mansuefactūrūs, –a, –ūm |
INFINITO |
PRESENTE |
mansuēfăcĕre |
PERFETTO |
mansuefecisse |
FUTURO |
Singolare: | mansuefactūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | mansuefactūros, –as, –a esse |
GERUNDIO |
Genitivo: | mansuēfăciendi |
Dativo: | mansuēfăciendo |
Accusativo: | ad mansuēfăciendum |
Ablativo: | mansuēfăciendo |
SUPINO |
mansuefactum |
Vedi la forma passiva di questo lemma
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANSUEFACIO100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|