Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


interrumpo - Diatesi attiva

(interrumpo, interrumpis, interrupi, interruptum, interrumpĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. interrumpo
 II sing. interrumpis
 III sing. interrumpit
 I plur. interrumpĭmus
 II plur. interrumpĭtis
 III plur. interrumpunt
IMPERFETTO
 I sing. interrumpēbam
 II sing. interrumpēbas
 III sing. interrumpēbat
 I plur. interrumpebāmus
 II plur. interrumpebātis
 III plur. interrumpēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. interrumpam
 II sing. interrumpes
 III sing. interrumpet
 I plur. interrumpēmus
 II plur. interrumpētis
 III plur. interrumpent
PERFETTO
 I sing. interrupi
 II sing. interrupisti
 III sing. interrupit
 I plur. interrupĭmus
 II plur. interrupistis
 III plur. interrupērunt, interrupēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interrupĕram
 II sing. interrupĕras
 III sing. interrupĕrat
 I plur. interruperāmus
 II plur. interruperātis
 III plur. interrupĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. interrupĕro
 II sing. interrupĕris
 III sing. interrupĕrit
 I plur. interruperĭmus
 II plur. interruperĭtis
 III plur. interrupĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. interrumpam
 II sing. interrumpas
 III sing. interrumpat
 I plur. interrumpāmus
 II plur. interrumpātis
 III plur. interrumpant
IMPERFETTO
 I sing. interrumpĕrem
 II sing. interrumpĕres
 III sing. interrumpĕret
 I plur. interrumperēmus
 II plur. interrumperētis
 III plur. interrumpĕrent
PERFETTO
 I sing. interrupĕrim
 II sing. interrupĕris
 III sing. interrupĕrit
 I plur. interruperĭmus
 II plur. interruperĭtis
 III plur. interrupĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interrupissem
 II sing. interrupisses
 III sing. interrupisset
 I plur. interrupissēmus
 II plur. interrupissētis
 III plur. interrupissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. interrumpĕ
 II plur. interrumpĭte
FUTURO
 II sing. interrumpĭto
 III sing. interrumpĭto
 II plur. interrumpitōte
 III plur. interrumpunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 interrumpens, –entis
FUTURO
 interruptūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 interrumpĕre
PERFETTO
 interrupisse
FUTURO
 Singolare: interruptūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: interruptūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: interrumpendi
 Dativo: interrumpendo
 Accusativo: ad interrumpendum
 Ablativo: interrumpendo
SUPINO
 interruptum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  interrumpens interrumpor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INTERRUMPO100}} ---CACHE---