Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | interrŏgor |
| II sing. | interrŏgāris, interrŏgāre |
| III sing. | interrŏgātur |
| I plur. | interrŏgāmur |
| II plur. | interrŏgamĭni |
| III plur. | interrŏgantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | interrŏgābar |
| II sing. | interrŏgabāris, interrŏgabāre |
| III sing. | interrŏgabātur |
| I plur. | interrŏgabāmur |
| II plur. | interrŏgabamĭni |
| III plur. | interrŏgabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | interrŏgābor |
| II sing. | interrŏgabĕris, interrŏgabĕre |
| III sing. | interrŏgabĭtur |
| I plur. | interrŏgabĭmur |
| II plur. | interrŏgabimĭni |
| III plur. | interrŏgabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | interrogatus, –a, –um sum |
| II sing. | interrogatus, –a, –um es |
| III sing. | interrogatus, –a, –um est |
| I plur. | interrogati, –ae, –a sumus |
| II plur. | interrogati, –ae, –a estis |
| III plur. | interrogati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | interrogatus, –a, –um eram |
| II sing. | interrogatus, –a, –um eras |
| III sing. | interrogatus, –a, –um erat |
| I plur. | interrogati, –ae, –a eramus |
| II plur. | interrogati, –ae, –a eratis |
| III plur. | interrogati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | interrogatus, –a, –um ero |
| II sing. | interrogatus, –a, –um eris |
| III sing. | interrogatus, –a, –um erit |
| I plur. | interrogati, –ae, –a erimus |
| II plur. | interrogati, –ae, –a eritis |
| III plur. | interrogati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | interrŏger |
| II sing. | interrŏgēris, interrŏgēre |
| III sing. | interrŏgētur |
| I plur. | interrŏgēmur |
| II plur. | interrŏgemĭni |
| III plur. | interrŏgentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | interrŏgārer |
| II sing. | interrŏgarēris, interrŏgarēre |
| III sing. | interrŏgarētur |
| I plur. | interrŏgarēmur |
| II plur. | interrŏgaremĭni |
| III plur. | interrŏgarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | interrogatus, –a, –um sim |
| II sing. | interrogatus, –a, –um sis |
| III sing. | interrogatus, –a, –um sit |
| I plur. | interrogati, –ae, –a simus |
| II plur. | interrogati, –ae, –a sitis |
| III plur. | interrogati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | interrogatus, –a, –um essem |
| II sing. | interrogatus, –a, –um esses |
| III sing. | interrogatus, –a, –um esset |
| I plur. | interrogati, –ae, –a essemus |
| II plur. | interrogati, –ae, –a essetis |
| III plur. | interrogati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | interrŏgāre |
| II plur. | interrŏgamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | interrŏgātor |
| III sing. | interrŏgātor |
| II plur. | – |
| III plur. | interrŏgantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| interrogatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| interrŏgāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | interrogatus, –a, –um esse |
| Plurale: | interrogati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| interrogatum esse |
| GERUNDIVO |
| interrŏgandus, –a, –um |
| SUPINO |
| interrogatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERROGOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
