Declinatore / Coniugatore Latino
consuēfăcĭo - Diatesi attiva
(consuēfăcĭo, consuēfăcis, consuefeci, consuefactum, consuēfăcĕre)
verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
PRESENTE |
I sing. | consuēfăcĭo |
II sing. | consuēfăcis |
III sing. | consuēfăcit |
I plur. | consuēfăcīmus |
II plur. | consuēfăcītis |
III plur. | consuēfăciunt |
IMPERFETTO |
I sing. | consuēfăciēbam |
II sing. | consuēfăciēbas |
III sing. | consuēfăciēbat |
I plur. | consuēfăciebāmus |
II plur. | consuēfăciebātis |
III plur. | consuēfăciēbant |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | consuēfăcĭam |
II sing. | consuēfăcĭes |
III sing. | consuēfăcĭet |
I plur. | consuēfăciēmus |
II plur. | consuēfăciētis |
III plur. | consuēfăcĭent |
PERFETTO |
I sing. | consuefeci |
II sing. | consuefecisti |
III sing. | consuefecit |
I plur. | consuefecĭmus |
II plur. | consuefecistis |
III plur. | consuefecērunt, consuefecēre |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuefecĕram |
II sing. | consuefecĕras |
III sing. | consuefecĕrat |
I plur. | consuefecerāmus |
II plur. | consuefecerātis |
III plur. | consuefecĕrant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | consuefecĕro |
II sing. | consuefecĕris |
III sing. | consuefecĕrit |
I plur. | consuefecerĭmus |
II plur. | consuefecerĭtis |
III plur. | consuefecĕrint |
PRESENTE |
I sing. | consuēfăcĭam |
II sing. | consuēfăcĭas |
III sing. | consuēfăcĭat |
I plur. | consuēfăciāmus |
II plur. | consuēfăciātis |
III plur. | consuēfăcĭant |
IMPERFETTO |
I sing. | consuēfăcĕrem |
II sing. | consuēfăcĕres |
III sing. | consuēfăcĕret |
I plur. | consuēfăcerēmus |
II plur. | consuēfăcerētis |
III plur. | consuēfăcĕrent |
PERFETTO |
I sing. | consuefecĕrim |
II sing. | consuefecĕris |
III sing. | consuefecĕrit |
I plur. | consuefecerĭmus |
II plur. | consuefecerĭtis |
III plur. | consuefecĕrint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuefecissem |
II sing. | consuefecisses |
III sing. | consuefecisset |
I plur. | consuefecissēmus |
II plur. | consuefecissētis |
III plur. | consuefecissent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | consuēfăce, consuēfăc |
II plur. | consuēfăcĭte |
FUTURO |
II sing. | consuēfăcĭto |
III sing. | consuēfăcĭto |
II plur. | consuēfăcitōte |
III plur. | consuēfăciunto |
|
PARTICIPIO |
PRESENTE |
consuēfăciens, –ientis |
FUTURO |
consuefactūrūs, –a, –ūm |
INFINITO |
PRESENTE |
consuēfăcĕre |
PERFETTO |
consuefecisse |
FUTURO |
Singolare: | consuefactūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | consuefactūros, –as, –a esse |
GERUNDIO |
Genitivo: | consuēfăciendi |
Dativo: | consuēfăciendo |
Accusativo: | ad consuēfăciendum |
Ablativo: | consuēfăciendo |
SUPINO |
consuefactum |
Vedi la forma passiva di questo lemma
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSUEFACIO100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|