Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


consuescor - Diatesi passiva

(consuesco, consuescis, consuevi, consuetum, consuescĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. consuescor
 II sing. consuescĕris, consuescĕre
 III sing. consuescĭtur
 I plur. consuescĭmur
 II plur. consuescimĭni
 III plur. consuescuntur
IMPERFETTO
 I sing. consuescēbar
 II sing. consuescebāris, consuescebāre
 III sing. consuescebātur
 I plur. consuescebāmur
 II plur. consuescebamĭni
 III plur. consuescebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. consuescar
 II sing. consuescēris, consuescēre
 III sing. consuescētur
 I plur. consuescēmur
 II plur. consuescemĭni
 III plur. consuescentur
PERFETTO
 I sing. consuetus, –a, –um sum
 II sing. consuetus, –a, –um es
 III sing. consuetus, –a, –um est
 I plur. consueti, –ae, –a sumus
 II plur. consueti, –ae, –a estis
 III plur. consueti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. consuetus, –a, –um eram
 II sing. consuetus, –a, –um eras
 III sing. consuetus, –a, –um erat
 I plur. consueti, –ae, –a eramus
 II plur. consueti, –ae, –a eratis
 III plur. consueti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. consuetus, –a, –um ero
 II sing. consuetus, –a, –um eris
 III sing. consuetus, –a, –um erit
 I plur. consueti, –ae, –a erimus
 II plur. consueti, –ae, –a eritis
 III plur. consueti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. consuescar
 II sing. consuescāris, consuescāre
 III sing. consuescātur
 I plur. consuescāmur
 II plur. consuescamĭni
 III plur. consuescantur
IMPERFETTO
 I sing. consuescĕrer
 II sing. consuescerēris, consuescerēre
 III sing. consuescerētur
 I plur. consuescerēmur
 II plur. consuesceremĭni
 III plur. consuescerentur
PERFETTO
 I sing. consuetus, –a, –um sim
 II sing. consuetus, –a, –um sis
 III sing. consuetus, –a, –um sit
 I plur. consueti, –ae, –a simus
 II plur. consueti, –ae, –a sitis
 III plur. consueti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. consuetus, –a, –um essem
 II sing. consuetus, –a, –um esses
 III sing. consuetus, –a, –um esset
 I plur. consueti, –ae, –a essemus
 II plur. consueti, –ae, –a essetis
 III plur. consueti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. consuescĕre
 II plur. consuescĭmini
FUTURO
 II sing. consuescĭtor
 III sing. consuescĭtor
 II plur. –
 III plur. consuescuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 consuetus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 consuesci
PERFETTO
 Singolare: consuetus, –a, –um esse
 Plurale: consueti, –ae, –a esse
FUTURO
 consuetum esse
GERUNDIVO
 consuescendus, –a, –um
SUPINO
 consuetu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  consuesco consuētē  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONSUESCOR100}} ---CACHE---