Declinatore / Coniugatore Latino
consuescor - Diatesi passiva
(consuesco, consuescis, consuevi, consuetum, consuescĕre)
verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | consuescor |
II sing. | consuescĕris, consuescĕre |
III sing. | consuescĭtur |
I plur. | consuescĭmur |
II plur. | consuescimĭni |
III plur. | consuescuntur |
IMPERFETTO |
I sing. | consuescēbar |
II sing. | consuescebāris, consuescebāre |
III sing. | consuescebātur |
I plur. | consuescebāmur |
II plur. | consuescebamĭni |
III plur. | consuescebantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | consuescar |
II sing. | consuescēris, consuescēre |
III sing. | consuescētur |
I plur. | consuescēmur |
II plur. | consuescemĭni |
III plur. | consuescentur |
PERFETTO |
I sing. | consuetus, –a, –um sum |
II sing. | consuetus, –a, –um es |
III sing. | consuetus, –a, –um est |
I plur. | consueti, –ae, –a sumus |
II plur. | consueti, –ae, –a estis |
III plur. | consueti, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuetus, –a, –um eram |
II sing. | consuetus, –a, –um eras |
III sing. | consuetus, –a, –um erat |
I plur. | consueti, –ae, –a eramus |
II plur. | consueti, –ae, –a eratis |
III plur. | consueti, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | consuetus, –a, –um ero |
II sing. | consuetus, –a, –um eris |
III sing. | consuetus, –a, –um erit |
I plur. | consueti, –ae, –a erimus |
II plur. | consueti, –ae, –a eritis |
III plur. | consueti, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | consuescar |
II sing. | consuescāris, consuescāre |
III sing. | consuescātur |
I plur. | consuescāmur |
II plur. | consuescamĭni |
III plur. | consuescantur |
IMPERFETTO |
I sing. | consuescĕrer |
II sing. | consuescerēris, consuescerēre |
III sing. | consuescerētur |
I plur. | consuescerēmur |
II plur. | consuesceremĭni |
III plur. | consuescerentur |
PERFETTO |
I sing. | consuetus, –a, –um sim |
II sing. | consuetus, –a, –um sis |
III sing. | consuetus, –a, –um sit |
I plur. | consueti, –ae, –a simus |
II plur. | consueti, –ae, –a sitis |
III plur. | consueti, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuetus, –a, –um essem |
II sing. | consuetus, –a, –um esses |
III sing. | consuetus, –a, –um esset |
I plur. | consueti, –ae, –a essemus |
II plur. | consueti, –ae, –a essetis |
III plur. | consueti, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | consuescĕre |
II plur. | consuescĭmini |
FUTURO |
II sing. | consuescĭtor |
III sing. | consuescĭtor |
II plur. | – |
III plur. | consuescuntor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
consuetus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
consuesci |
PERFETTO |
Singolare: | consuetus, –a, –um esse |
Plurale: | consueti, –ae, –a esse |
FUTURO |
consuetum esse |
GERUNDIVO |
consuescendus, –a, –um |
SUPINO |
consuetu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSUESCOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|