Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


concĭlĭor - Diatesi passiva

(concĭlĭo, concĭlĭas, conciliavi, conciliatum, concĭlĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. concĭlĭor
 II sing. concĭlĭāris, concĭlĭāre
 III sing. concĭlĭātur
 I plur. concĭlĭāmur
 II plur. concĭlĭamĭni
 III plur. concĭlĭantur
IMPERFETTO
 I sing. concĭlĭābar
 II sing. concĭlĭabāris, concĭlĭabāre
 III sing. concĭlĭabātur
 I plur. concĭlĭabāmur
 II plur. concĭlĭabamĭni
 III plur. concĭlĭabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. concĭlĭābor
 II sing. concĭlĭabĕris, concĭlĭabĕre
 III sing. concĭlĭabĭtur
 I plur. concĭlĭabĭmur
 II plur. concĭlĭabimĭni
 III plur. concĭlĭabuntur
PERFETTO
 I sing. conciliatus, –a, –um sum
 II sing. conciliatus, –a, –um es
 III sing. conciliatus, –a, –um est
 I plur. conciliati, –ae, –a sumus
 II plur. conciliati, –ae, –a estis
 III plur. conciliati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conciliatus, –a, –um eram
 II sing. conciliatus, –a, –um eras
 III sing. conciliatus, –a, –um erat
 I plur. conciliati, –ae, –a eramus
 II plur. conciliati, –ae, –a eratis
 III plur. conciliati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. conciliatus, –a, –um ero
 II sing. conciliatus, –a, –um eris
 III sing. conciliatus, –a, –um erit
 I plur. conciliati, –ae, –a erimus
 II plur. conciliati, –ae, –a eritis
 III plur. conciliati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. concĭlĭer
 II sing. concĭlĭēris, concĭlĭēre
 III sing. concĭlĭētur
 I plur. concĭlĭēmur
 II plur. concĭlĭemĭni
 III plur. concĭlĭentur
IMPERFETTO
 I sing. concĭlĭārer
 II sing. concĭlĭarēris, concĭlĭarēre
 III sing. concĭlĭarētur
 I plur. concĭlĭarēmur
 II plur. concĭlĭaremĭni
 III plur. concĭlĭarentur
PERFETTO
 I sing. conciliatus, –a, –um sim
 II sing. conciliatus, –a, –um sis
 III sing. conciliatus, –a, –um sit
 I plur. conciliati, –ae, –a simus
 II plur. conciliati, –ae, –a sitis
 III plur. conciliati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conciliatus, –a, –um essem
 II sing. conciliatus, –a, –um esses
 III sing. conciliatus, –a, –um esset
 I plur. conciliati, –ae, –a essemus
 II plur. conciliati, –ae, –a essetis
 III plur. conciliati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. concĭlĭāre
 II plur. concĭlĭamĭni
FUTURO
 II sing. concĭlĭātor
 III sing. concĭlĭātor
 II plur. –
 III plur. concĭlĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 conciliatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 concĭlĭāri
PERFETTO
 Singolare: conciliatus, –a, –um esse
 Plurale: conciliati, –ae, –a esse
FUTURO
 conciliatum esse
GERUNDIVO
 concĭlĭandus, –a, –um
SUPINO
 conciliatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  concĭlĭo concĭlĭum  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONCILIOR100}} ---CACHE---