concĭĕor - Diatesi passiva
(concĭĕo, concĭes, concitum, concĭēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concĭĕor
II sing.
concĭēris, concĭēre
III sing.
concĭētur
I plur.
concĭēmur
II plur.
concĭemĭni
III plur.
concĭentur
IMPERFETTO
I sing.
concĭēbar
II sing.
concĭebāris
III sing.
concĭebātur
I plur.
concĭebāmur
II plur.
concĭebamĭni
III plur.
concĭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concĭēbor
II sing.
concĭebĕris, concĭebĕre
III sing.
concĭebĭtur
I plur.
concĭebĭmur
II plur.
concĭebimĭni
III plur.
concĭebuntur
PERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um sum
II sing.
concitus, –a, –um es
III sing.
concitus, –a, –um est
I plur.
conciti, –ae, –a sumus
II plur.
conciti, –ae, –a estis
III plur.
conciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um eram
II sing.
concitus, –a, –um eras
III sing.
concitus, –a, –um erat
I plur.
conciti, –ae, –a eramus
II plur.
conciti, –ae, –a eratis
III plur.
conciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
concitus, –a, –um ero
II sing.
concitus, –a, –um eris
III sing.
concitus, –a, –um erit
I plur.
conciti, –ae, –a erimus
II plur.
conciti, –ae, –a eritis
III plur.
conciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concĭĕar
II sing.
concĭeāris, concĭeāre
III sing.
concĭeātur
I plur.
concĭeāmur
II plur.
concĭeamĭni
III plur.
concĭeantur
IMPERFETTO
I sing.
concĭērer
II sing.
concĭerēris, concĭerēre
III sing.
concĭerētur
I plur.
concĭerēmur
II plur.
concĭeremĭni
III plur.
concĭerentur
PERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um sim
II sing.
concitus, –a, –um sis
III sing.
concitus, –a, –um sit
I plur.
conciti, –ae, –a simus
II plur.
conciti, –ae, –a sitis
III plur.
conciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um essem
II sing.
concitus, –a, –um esses
III sing.
concitus, –a, –um esset
I plur.
conciti, –ae, –a essemus
II plur.
conciti, –ae, –a essetis
III plur.
conciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concĭēre
II plur.
concĭemĭni
FUTURO
II sing.
concĭētor
III sing.
concĭētor
II plur.
–
III plur.
concĭentor
PARTICIPIO
PERFETTO
concitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concĭēri
PERFETTO
Singolare:
concitus, –a, –um esse
Plurale:
conciti, –ae, –a esse
FUTURO
concitum esse
GERUNDIVO
concĭendus, –a, –um
SUPINO
concitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
concĭĕor v. tr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android