Declinatore / Coniugatore Latino
praeverto - Diatesi attiva
(praeverto, praevertis, praeverti, praeversum, praevertĕre)
verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
| PRESENTE |
| I sing. | praeverto |
| II sing. | praevertis |
| III sing. | praevertit |
| I plur. | praevertĭmus |
| II plur. | praevertĭtis |
| III plur. | praevertunt |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praevertēbam |
| II sing. | praevertēbas |
| III sing. | praevertēbat |
| I plur. | praevertebāmus |
| II plur. | praevertebātis |
| III plur. | praevertēbant |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | praevertam |
| II sing. | praevertes |
| III sing. | praevertet |
| I plur. | praevertēmus |
| II plur. | praevertētis |
| III plur. | praevertent |
| PERFETTO |
| I sing. | praeverti |
| II sing. | praevertisti |
| III sing. | praevertit |
| I plur. | praevertĭmus |
| II plur. | praevertistis |
| III plur. | praevertērunt, praevertēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praevertĕram |
| II sing. | praevertĕras |
| III sing. | praevertĕrat |
| I plur. | praeverterāmus |
| II plur. | praeverterātis |
| III plur. | praevertĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | praevertĕro |
| II sing. | praevertĕris |
| III sing. | praevertĕrit |
| I plur. | praeverterĭmus |
| II plur. | praeverterĭtis |
| III plur. | praevertĕrint |
| PRESENTE |
| I sing. | praevertam |
| II sing. | praevertas |
| III sing. | praevertat |
| I plur. | praevertāmus |
| II plur. | praevertātis |
| III plur. | praevertant |
| IMPERFETTO |
| I sing. | praevertĕrem |
| II sing. | praevertĕres |
| III sing. | praevertĕret |
| I plur. | praeverterēmus |
| II plur. | praeverterētis |
| III plur. | praevertĕrent |
| PERFETTO |
| I sing. | praevertĕrim |
| II sing. | praevertĕris |
| III sing. | praevertĕrit |
| I plur. | praeverterĭmus |
| II plur. | praeverterĭtis |
| III plur. | praevertĕrint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praevertissem |
| II sing. | praevertisses |
| III sing. | praevertisset |
| I plur. | praevertissēmus |
| II plur. | praevertissētis |
| III plur. | praevertissent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | praevertĕ |
| II plur. | praevertĭte |
| FUTURO |
| II sing. | praevertĭto |
| III sing. | praevertĭto |
| II plur. | praevertitōte |
| III plur. | praevertunto |
 |
| PARTICIPIO |
| PRESENTE |
| praevertens, –entis |
| FUTURO |
| praeversūrūs, –a, –ūm |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| praevertĕre |
| PERFETTO |
| praevertisse |
| FUTURO |
| Singolare: | praeversūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeversūros, –as, –a esse |
| GERUNDIO |
| Genitivo: | praevertendi |
| Dativo: | praevertendo |
| Accusativo: | ad praevertendum |
| Ablativo: | praevertendo |
| SUPINO |
| praeversum |
Vedi la forma passiva di questo lemma
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEVERTO100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
