Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


praesānor - Diatesi passiva

(praesāno, praesānas, praesanavi, praesanatum, praesānāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. praesānor
 II sing. praesānāris, praesānāre
 III sing. praesānātur
 I plur. praesānāmur
 II plur. praesānamĭni
 III plur. praesānantur
IMPERFETTO
 I sing. praesānābar
 II sing. praesānabāris, praesānabāre
 III sing. praesānabātur
 I plur. praesānabāmur
 II plur. praesānabamĭni
 III plur. praesānabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. praesānābor
 II sing. praesānabĕris, praesānabĕre
 III sing. praesānabĭtur
 I plur. praesānabĭmur
 II plur. praesānabimĭni
 III plur. praesānabuntur
PERFETTO
 I sing. praesanatus, –a, –um sum
 II sing. praesanatus, –a, –um es
 III sing. praesanatus, –a, –um est
 I plur. praesanati, –ae, –a sumus
 II plur. praesanati, –ae, –a estis
 III plur. praesanati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praesanatus, –a, –um eram
 II sing. praesanatus, –a, –um eras
 III sing. praesanatus, –a, –um erat
 I plur. praesanati, –ae, –a eramus
 II plur. praesanati, –ae, –a eratis
 III plur. praesanati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. praesanatus, –a, –um ero
 II sing. praesanatus, –a, –um eris
 III sing. praesanatus, –a, –um erit
 I plur. praesanati, –ae, –a erimus
 II plur. praesanati, –ae, –a eritis
 III plur. praesanati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. praesāner
 II sing. praesānēris, praesānēre
 III sing. praesānētur
 I plur. praesānēmur
 II plur. praesānemĭni
 III plur. praesānentur
IMPERFETTO
 I sing. praesānārer
 II sing. praesānarēris, praesānarēre
 III sing. praesānarētur
 I plur. praesānarēmur
 II plur. praesānaremĭni
 III plur. praesānarentur
PERFETTO
 I sing. praesanatus, –a, –um sim
 II sing. praesanatus, –a, –um sis
 III sing. praesanatus, –a, –um sit
 I plur. praesanati, –ae, –a simus
 II plur. praesanati, –ae, –a sitis
 III plur. praesanati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praesanatus, –a, –um essem
 II sing. praesanatus, –a, –um esses
 III sing. praesanatus, –a, –um esset
 I plur. praesanati, –ae, –a essemus
 II plur. praesanati, –ae, –a essetis
 III plur. praesanati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. praesānāre
 II plur. praesānamĭni
FUTURO
 II sing. praesānātor
 III sing. praesānātor
 II plur. –
 III plur. praesānantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 praesanatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 praesānāri
PERFETTO
 Singolare: praesanatus, –a, –um esse
 Plurale: praesanati, –ae, –a esse
FUTURO
 praesanatum esse
GERUNDIVO
 praesānandus, –a, –um
SUPINO
 praesanatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  praesāno praescătens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PRAESANOR100}} ---CACHE---