Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


praelŏcor - Diatesi passiva

(praelŏco, praelŏcas, praelocavi, praelocatum, praelŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. praelŏcor
 II sing. praelŏcāris, praelŏcāre
 III sing. praelŏcātur
 I plur. praelŏcāmur
 II plur. praelŏcamĭni
 III plur. praelŏcantur
IMPERFETTO
 I sing. praelŏcābar
 II sing. praelŏcabāris, praelŏcabāre
 III sing. praelŏcabātur
 I plur. praelŏcabāmur
 II plur. praelŏcabamĭni
 III plur. praelŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. praelŏcābor
 II sing. praelŏcabĕris, praelŏcabĕre
 III sing. praelŏcabĭtur
 I plur. praelŏcabĭmur
 II plur. praelŏcabimĭni
 III plur. praelŏcabuntur
PERFETTO
 I sing. praelocatus, –a, –um sum
 II sing. praelocatus, –a, –um es
 III sing. praelocatus, –a, –um est
 I plur. praelocati, –ae, –a sumus
 II plur. praelocati, –ae, –a estis
 III plur. praelocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praelocatus, –a, –um eram
 II sing. praelocatus, –a, –um eras
 III sing. praelocatus, –a, –um erat
 I plur. praelocati, –ae, –a eramus
 II plur. praelocati, –ae, –a eratis
 III plur. praelocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. praelocatus, –a, –um ero
 II sing. praelocatus, –a, –um eris
 III sing. praelocatus, –a, –um erit
 I plur. praelocati, –ae, –a erimus
 II plur. praelocati, –ae, –a eritis
 III plur. praelocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. praelŏcer
 II sing. praelŏcēris, praelŏcēre
 III sing. praelŏcētur
 I plur. praelŏcēmur
 II plur. praelŏcemĭni
 III plur. praelŏcentur
IMPERFETTO
 I sing. praelŏcārer
 II sing. praelŏcarēris, praelŏcarēre
 III sing. praelŏcarētur
 I plur. praelŏcarēmur
 II plur. praelŏcaremĭni
 III plur. praelŏcarentur
PERFETTO
 I sing. praelocatus, –a, –um sim
 II sing. praelocatus, –a, –um sis
 III sing. praelocatus, –a, –um sit
 I plur. praelocati, –ae, –a simus
 II plur. praelocati, –ae, –a sitis
 III plur. praelocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praelocatus, –a, –um essem
 II sing. praelocatus, –a, –um esses
 III sing. praelocatus, –a, –um esset
 I plur. praelocati, –ae, –a essemus
 II plur. praelocati, –ae, –a essetis
 III plur. praelocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. praelŏcāre
 II plur. praelŏcamĭni
FUTURO
 II sing. praelŏcātor
 III sing. praelŏcātor
 II plur. –
 III plur. praelŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 praelocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 praelŏcāri
PERFETTO
 Singolare: praelocatus, –a, –um esse
 Plurale: praelocati, –ae, –a esse
FUTURO
 praelocatum esse
GERUNDIVO
 praelŏcandus, –a, –um
SUPINO
 praelocatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  praelŏco praelŏcūtĭo  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PRAELOCOR100}} ---CACHE---