DIZIONARIO LATINO OLIVETTI - Declinatore/Coniugatore Latino

Declinatore / Coniugatore Latino

praelŏquor - Diatesi attiva

(praelŏquor, praelŏquĕris, praelocutus sum, praelŏqui)

verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma

FORMA DEPONENTE:

INDICATIVO

PRESENTE
I sing.	praelŏquor
II sing.	praelŏquĕris, praelŏquĕre
III sing.	praelŏquĭtur
I plur.	praelŏquĭmur
II plur.	praelŏquimĭni
III plur.	praelŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.	praelŏquēbar
II sing.	praelŏquebāris, praelŏquebāre
III sing.	praelŏquebātur
I plur.	praelŏquebāmur
II plur.	praelŏquebamĭni
III plur.	praelŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.	praelŏquar
II sing.	praelŏquēris, praelŏquēre
III sing.	praelŏquētur
I plur.	praelŏquēmur
II plur.	praelŏquemĭni
III plur.	praelŏquentur

PERFETTO
I sing.	praelocutus, –a, –um sum
II sing.	praelocutus, –a, –um es
III sing.	praelocutus, –a, –um est
I plur.	praelocuti, –ae, –a sumus
II plur.	praelocuti, –ae, –a estis
III plur.	praelocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praelocutus, –a, –um eram
II sing.	praelocutus, –a, –um eras
III sing.	praelocutus, –a, –um erat
I plur.	praelocuti, –ae, –a eramus
II plur.	praelocuti, –ae, –a eratis
III plur.	praelocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.	praelocutus, –a, –um ero
II sing.	praelocutus, –a, –um eris
III sing.	praelocutus, –a, –um erit
I plur.	praelocuti, –ae, –a erimus
II plur.	praelocuti, –ae, –a eritis
III plur.	praelocuti, –ae, –a erunt

CONGIUNTIVO

PRESENTE
I sing.	praelŏquar
II sing.	praelŏquāris, praelŏquāre
III sing.	praelŏquātur
I plur.	praelŏquāmur
II plur.	praelŏquamĭni
III plur.	praelŏquantur
IMPERFETTO
I sing.	praelŏquĕrer
II sing.	praelŏquerēris, praelŏquerēre
III sing.	praelŏquerētur
I plur.	praelŏquerēmur
II plur.	praelŏqueremĭni
III plur.	praelŏquerentur

PERFETTO
I sing.	praelocutus, –a, –um sim
II sing.	praelocutus, –a, –um sis
III sing.	praelocutus, –a, –um sit
I plur.	praelocuti, –ae, –a simus
II plur.	praelocuti, –ae, –a sitis
III plur.	praelocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praelocutus, –a, –um essem
II sing.	praelocutus, –a, –um esses
III sing.	praelocutus, –a, –um esset
I plur.	praelocuti, –ae, –a essemus
II plur.	praelocuti, –ae, –a essetis
III plur.	praelocuti, –ae, –a essent

IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.	praelŏquĕre
II plur.	praelŏquĭmini
FUTURO
II sing.	praelŏquĭtor
III sing.	praelŏquĭtor
II plur.	–
III plur.	praelŏquuntor

INFINITO
PRESENTE
praelŏqui
PERFETTO
Singolare:	praelocutus, –a, –um esse
Plurale:	praelocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:	praelocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:	praelocutūros, –as, –a esse