Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


praehĭbĕor - Diatesi passiva

(praehĭbĕo, praehĭbes, praehibui, praehibitum, praehĭbēre)

verbo transitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. praehĭbĕor
 II sing. praehĭbēris, praehĭbēre
 III sing. praehĭbētur
 I plur. praehĭbēmur
 II plur. praehĭbemĭni
 III plur. praehĭbentur
IMPERFETTO
 I sing. praehĭbēbar
 II sing. praehĭbebāris
 III sing. praehĭbebātur
 I plur. praehĭbebāmur
 II plur. praehĭbebamĭni
 III plur. praehĭbebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. praehĭbēbor
 II sing. praehĭbebĕris, praehĭbebĕre
 III sing. praehĭbebĭtur
 I plur. praehĭbebĭmur
 II plur. praehĭbebimĭni
 III plur. praehĭbebuntur
PERFETTO
 I sing. praehibitus, –a, –um sum
 II sing. praehibitus, –a, –um es
 III sing. praehibitus, –a, –um est
 I plur. praehibiti, –ae, –a sumus
 II plur. praehibiti, –ae, –a estis
 III plur. praehibiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praehibitus, –a, –um eram
 II sing. praehibitus, –a, –um eras
 III sing. praehibitus, –a, –um erat
 I plur. praehibiti, –ae, –a eramus
 II plur. praehibiti, –ae, –a eratis
 III plur. praehibiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. praehibitus, –a, –um ero
 II sing. praehibitus, –a, –um eris
 III sing. praehibitus, –a, –um erit
 I plur. praehibiti, –ae, –a erimus
 II plur. praehibiti, –ae, –a eritis
 III plur. praehibiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. praehĭbĕar
 II sing. praehĭbeāris, praehĭbeāre
 III sing. praehĭbeātur
 I plur. praehĭbeāmur
 II plur. praehĭbeamĭni
 III plur. praehĭbeantur
IMPERFETTO
 I sing. praehĭbērer
 II sing. praehĭberēris, praehĭberēre
 III sing. praehĭberētur
 I plur. praehĭberēmur
 II plur. praehĭberemĭni
 III plur. praehĭberentur
PERFETTO
 I sing. praehibitus, –a, –um sim
 II sing. praehibitus, –a, –um sis
 III sing. praehibitus, –a, –um sit
 I plur. praehibiti, –ae, –a simus
 II plur. praehibiti, –ae, –a sitis
 III plur. praehibiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praehibitus, –a, –um essem
 II sing. praehibitus, –a, –um esses
 III sing. praehibitus, –a, –um esset
 I plur. praehibiti, –ae, –a essemus
 II plur. praehibiti, –ae, –a essetis
 III plur. praehibiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. praehĭbēre
 II plur. praehĭbemĭni
FUTURO
 II sing. praehĭbētor
 III sing. praehĭbētor
 II plur. –
 III plur. praehĭbentor
PARTICIPIO
PERFETTO
 praehibitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 praehĭbēri
PERFETTO
 Singolare: praehibitus, –a, –um esse
 Plurale: praehibiti, –ae, –a esse
FUTURO
 praehibitum esse
GERUNDIVO
 praehĭbendus, –a, –um
SUPINO
 praehibitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  praehĭbĕo praehibitūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PRAEHIBEOR100}} ---CACHE---