Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


impĕrĭto - Diatesi attiva

(impĕrĭto, impĕrĭtas, imperitavi, imperitatum, impĕrĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. impĕrĭto
 II sing. impĕrĭtas
 III sing. impĕrĭtat
 I plur. impĕrĭtāmus
 II plur. impĕrĭtātis
 III plur. impĕrĭtant
IMPERFETTO
 I sing. impĕrĭtābam
 II sing. impĕrĭtābas
 III sing. impĕrĭtābat
 I plur. impĕrĭtabāmus
 II plur. impĕrĭtabātis
 III plur. impĕrĭtābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. impĕrĭtābo
 II sing. impĕrĭtābis
 III sing. impĕrĭtābit
 I plur. impĕrĭtabĭmus
 II plur. impĕrĭtabĭtis
 III plur. impĕrĭtābunt
PERFETTO
 I sing. imperitavi
 II sing. imperitavisti
 III sing. imperitavit
 I plur. imperitavĭmus
 II plur. imperitavistis
 III plur. imperitavēreunt, imperitavēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. imperitavĕram
 II sing. imperitavĕras
 III sing. imperitavĕrat
 I plur. imperitaverāmus
 II plur. imperitaverātis
 III plur. imperitavĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. imperitavĕro
 II sing. imperitavĕris
 III sing. imperitavĕrit
 I plur. imperitaverĭmus
 II plur. imperitaverĭtis
 III plur. imperitavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. impĕrĭtem
 II sing. impĕrĭtes
 III sing. impĕrĭtet
 I plur. impĕrĭtēmus
 II plur. impĕrĭtētis
 III plur. impĕrĭtent
IMPERFETTO
 I sing. impĕrĭtārem
 II sing. impĕrĭtāres
 III sing. impĕrĭtāret
 I plur. impĕrĭtarēmus
 II plur. impĕrĭtarētis
 III plur. impĕrĭtārent
PERFETTO
 I sing. imperitavĕrim
 II sing. imperitavĕris
 III sing. imperitavĕrit
 I plur. imperitaverĭmus
 II plur. imperitaverĭtis
 III plur. imperitavĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. imperitavissem
 II sing. imperitavisses
 III sing. imperitavisset
 I plur. imperitavissēmus
 II plur. imperitavissētis
 III plur. imperitavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. impĕrĭta
 II plur. impĕrĭtāte
FUTURO
 II sing. impĕrĭtāto
 III sing. impĕrĭtāto
 II plur. impĕrĭtatōte
 III plur. impĕrĭtanto
PARTICIPIO
PRESENTE
 impĕrĭtans, –antis
FUTURO
 imperitatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 impĕrĭtāre
PERFETTO
 imperitavisse
FUTURO
 Singolare: imperitatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: imperitatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: impĕrĭtandi
 Dativo: impĕrĭtando
 Accusativo: ad impĕrĭtandum
 Ablativo: impĕrĭtando
SUPINO
 imperitatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  impĕrītĭa impĕrĭtor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:IMPERITO100}} ---CACHE---