Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


ēmūnĭo - Diatesi attiva

(ēmūnĭo, ēmūnis, emunii, emunitum, ēmūnīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. ēmūnĭo
 II sing. ēmūnis
 III sing. ēmūnit
 I plur. ēmūnīmus
 II plur. ēmūnītis
 III plur. ēmūnĭunt
IMPERFETTO
 I sing. ēmūniēbam
 II sing. ēmūniēbas
 III sing. ēmūniēbat
 I plur. ēmūniebāmus
 II plur. ēmūniebātis
 III plur. ēmūniēbant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. ēmūnĭam
 II sing. ēmūnĭes
 III sing. ēmūnĭet
 I plur. ēmūniēmus
 II plur. ēmūniētis
 III plur. ēmūnĭent
PERFETTO
 I sing. emunii o emunivi
 II sing. emuniisti o emunivisti
 III sing. emuniit o emunivit
 I plur. emuniĭmus o emunivĭmus
 II plur. emuniistis o emunivistis
 III plur. emuniērunt o emunivērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. emuniĕram o emunivĕram
 II sing. emuniĕras o emunivĕras
 III sing. emuniĕrat o emunivĕrat
 I plur. emunierāmus o emuniverāmus
 II plur. emunierātis o emuniverātis
 III plur. emuniĕrant o emunivĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. emuniĕro o emunivĕro
 II sing. emuniĕris o emunivĕris
 III sing. emuniĕrit o emunivĕrit
 I plur. emunierĭmus o emuniverĭmus
 II plur. emunierĭtis o emuniverĭtis
 III plur. emuniĕrint o emunivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. ēmūnĭam
 II sing. ēmūnĭas
 III sing. ēmūnĭat
 I plur. ēmūniāmus
 II plur. ēmūniātis
 III plur. ēmūnĭant
IMPERFETTO
 I sing. ēmūnīrem
 II sing. ēmūnīres
 III sing. ēmūnīret
 I plur. ēmūnirēmus
 II plur. ēmūnirētis
 III plur. ēmūnīrent
PERFETTO
 I sing. emuniĕrim o emunivĕrim
 II sing. emuniĕris o emunivĕris
 III sing. emuniĕrit o emunivĕrit
 I plur. emunierĭmus o emuniverĭmus
 II plur. emunierĭtis o emuniverĭtis
 III plur. emuniĕrint o emunivĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. emuniissem o emunivissem
 II sing. emuniisses o emunivisses
 III sing. emuniisset o emunivisset
 I plur. emuniissēmus o emunivissēmus
 II plur. emuniissētis o emunivissētis
 III plur. emuniissent o emunivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. ēmūni
 II plur. ēmūnīte
FUTURO
 II sing. ēmūnīto
 III sing. ēmūnīto
 II plur. ēmūnitōte
 III plur. ēmūniunto
PARTICIPIO
PRESENTE
 ēmūniens, –ientis
FUTURO
 emunitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 ēmūnīre
PERFETTO
 emuniisse o emunivisse
FUTURO
 Singolare: emunitūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: emunitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: ēmūniendi
 Dativo: ēmūniendo
 Accusativo: ad ēmūniendum
 Ablativo: ēmūniendo
SUPINO
 emunitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  ēmūniens ēmūnĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EMUNIO100}} ---CACHE---