Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


distinguor - Diatesi passiva

(distinguo, distinguis, distinxi, distinctum, distinguĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. distinguor
 II sing. distinguĕris, distinguĕre
 III sing. distinguĭtur
 I plur. distinguĭmur
 II plur. distinguimĭni
 III plur. distinguuntur
IMPERFETTO
 I sing. distinguēbar
 II sing. distinguebāris, distinguebāre
 III sing. distinguebātur
 I plur. distinguebāmur
 II plur. distinguebamĭni
 III plur. distinguebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. distinguar
 II sing. distinguēris, distinguēre
 III sing. distinguētur
 I plur. distinguēmur
 II plur. distinguemĭni
 III plur. distinguentur
PERFETTO
 I sing. distinctus, –a, –um sum
 II sing. distinctus, –a, –um es
 III sing. distinctus, –a, –um est
 I plur. distincti, –ae, –a sumus
 II plur. distincti, –ae, –a estis
 III plur. distincti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. distinctus, –a, –um eram
 II sing. distinctus, –a, –um eras
 III sing. distinctus, –a, –um erat
 I plur. distincti, –ae, –a eramus
 II plur. distincti, –ae, –a eratis
 III plur. distincti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. distinctus, –a, –um ero
 II sing. distinctus, –a, –um eris
 III sing. distinctus, –a, –um erit
 I plur. distincti, –ae, –a erimus
 II plur. distincti, –ae, –a eritis
 III plur. distincti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. distinguar
 II sing. distinguāris, distinguāre
 III sing. distinguātur
 I plur. distinguāmur
 II plur. distinguamĭni
 III plur. distinguantur
IMPERFETTO
 I sing. distinguĕrer
 II sing. distinguerēris, distinguerēre
 III sing. distinguerētur
 I plur. distinguerēmur
 II plur. distingueremĭni
 III plur. distinguerentur
PERFETTO
 I sing. distinctus, –a, –um sim
 II sing. distinctus, –a, –um sis
 III sing. distinctus, –a, –um sit
 I plur. distincti, –ae, –a simus
 II plur. distincti, –ae, –a sitis
 III plur. distincti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. distinctus, –a, –um essem
 II sing. distinctus, –a, –um esses
 III sing. distinctus, –a, –um esset
 I plur. distincti, –ae, –a essemus
 II plur. distincti, –ae, –a essetis
 III plur. distincti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. distinguĕre
 II plur. distinguimĭni
FUTURO
 II sing. distinguĭtor
 III sing. distinguĭtor
 II plur. –
 III plur. distinguuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 distinctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 distingui
PERFETTO
 Singolare: distinctus, –a, –um esse
 Plurale: distincti, –ae, –a esse
FUTURO
 distinctum esse
GERUNDIVO
 distinguendus, –a, –um
SUPINO
 distinctu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  distinguo disto  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISTINGUOR100}} ---CACHE---