disglūtĭnor - Diatesi passiva

(disglūtĭno, disglūtĭnas, disglūtĭnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
disglūtĭnor
II sing.
disglūtĭnāris, disglūtĭnāre
III sing.
disglūtĭnātur
I plur.
disglūtĭnāmur
II plur.
disglūtĭnamĭni
III plur.
disglūtĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
disglūtĭnābar
II sing.
disglūtĭnabāris, disglūtĭnabāre
III sing.
disglūtĭnabātur
I plur.
disglūtĭnabāmur
II plur.
disglūtĭnabamĭni
III plur.
disglūtĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
disglūtĭnābor
II sing.
disglūtĭnabĕris, disglūtĭnabĕre
III sing.
disglūtĭnabĭtur
I plur.
disglūtĭnabĭmur
II plur.
disglūtĭnabimĭni
III plur.
disglūtĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
disglūtĭner
II sing.
disglūtĭnēris, disglūtĭnēre
III sing.
disglūtĭnētur
I plur.
disglūtĭnēmur
II plur.
disglūtĭnemĭni
III plur.
disglūtĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
disglūtĭnārer
II sing.
disglūtĭnarēris, disglūtĭnarēre
III sing.
disglūtĭnarētur
I plur.
disglūtĭnarēmur
II plur.
disglūtĭnaremĭni
III plur.
disglūtĭnarentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
disglūtĭnāre
II plur.
disglūtĭnamĭni
FUTURO
II sing.
disglūtĭnātor
III sing.
disglūtĭnātor
II plur.
III plur.
disglūtĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
disglūtĭnāri
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
disglūtĭnandus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISGLUTINOR100}}
---CACHE---