Donazione

dīsĭcĭor - Diatesi passiva

(dīsĭcĭo, dīsĭcis, disieci, disiectum, dīsĭcĕre)

verbo transitivo III coniugazione in -io

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīsĭcĭor
II sing.
dīsĭcĕris, dīsĭcĕre
III sing.
dīsĭcĭtur
I plur.
dīsĭcĭmur
II plur.
dīsĭcimĭni
III plur.
dīsĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
dīsĭciēbar
II sing.
dīsĭciebāris, dīsĭciebāre
III sing.
dīsĭciebātur
I plur.
dīsĭciebāmur
II plur.
dīsĭciebamĭni
III plur.
dīsĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīsĭcĭar
II sing.
dīsĭciēris, dīsĭciēre
III sing.
dīsĭciētur
I plur.
dīsĭciēmur
II plur.
dīsĭciemĭni
III plur.
dīsĭcientur
PERFETTO
I sing.
disiectus, –a, –um sum
II sing.
disiectus, –a, –um es
III sing.
disiectus, –a, –um est
I plur.
disiecti, –ae, –a sumus
II plur.
disiecti, –ae, –a estis
III plur.
disiecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiectus, –a, –um eram
II sing.
disiectus, –a, –um eras
III sing.
disiectus, –a, –um erat
I plur.
disiecti, –ae, –a eramus
II plur.
disiecti, –ae, –a eratis
III plur.
disiecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disiectus, –a, –um ero
II sing.
disiectus, –a, –um eris
III sing.
disiectus, –a, –um erit
I plur.
disiecti, –ae, –a erimus
II plur.
disiecti, –ae, –a eritis
III plur.
disiecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīsĭcĭar
II sing.
dīsĭciāris, dīsĭciāre
III sing.
dīsĭciātur
I plur.
dīsĭciāmur
II plur.
dīsĭciamĭni
III plur.
dīsĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
dīsĭcĕrer
II sing.
dīsĭcerēris, dīsĭcerēre
III sing.
dīsĭcerētur
I plur.
dīsĭcerēmur
II plur.
dīsĭceremĭni
III plur.
dīsĭcerentur
PERFETTO
I sing.
disiectus, –a, –um sim
II sing.
disiectus, –a, –um sis
III sing.
disiectus, –a, –um sit
I plur.
disiecti, –ae, –a simus
II plur.
disiecti, –ae, –a sitis
III plur.
disiecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiectus, –a, –um essem
II sing.
disiectus, –a, –um esses
III sing.
disiectus, –a, –um esset
I plur.
disiecti, –ae, –a essemus
II plur.
disiecti, –ae, –a essetis
III plur.
disiecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
disiectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīsĭci
PERFETTO
Singolare:
disiectus, –a, –um esse
Plurale:
disiecti, –ae, –a esse
FUTURO
disiectum esse
GERUNDIVO
dīsĭciendus, –a, –um
SUPINO
disiectu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ dīsĭcĭo
disiectans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
disgrĕgus agg. I cl.
dishĭascens agg. part. pres. II cl.
dishĭasco v. intr. III coniug.
dīsĭciens agg. part. pres. II cl.
dīsĭcĭo v. tr. III coniug. in -io
dīsĭcĭor v. tr. III coniug. in -io
disiectans agg. part. pres. II cl.
disiecto v. tr. I coniug.
disiector v. tr. I coniug.
disiectūrūs agg. part. fut.
disiectŭs sost. masch. IV decl.
disiectus agg. part. perf. I cl.
disiectus agg. inf. perf.
disintericus agg. I cl.
dīsiugans agg. part. pres. II cl.
disiugatūrūs agg. part. fut.
disiugatus agg. part. perf. I cl.
disiugatus agg. inf. perf.
dīsiugo v. tr. I coniug.
dīsiugor v. tr. I coniug.
{{ID:DISICIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android