Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


discepto - Diatesi attiva

(discepto, disceptas, disceptavi, disceptatum, disceptāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. discepto
 II sing. disceptas
 III sing. disceptat
 I plur. disceptāmus
 II plur. disceptātis
 III plur. disceptant
IMPERFETTO
 I sing. disceptābam
 II sing. disceptābas
 III sing. disceptābat
 I plur. disceptabāmus
 II plur. disceptabātis
 III plur. disceptābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. disceptābo
 II sing. disceptābis
 III sing. disceptābit
 I plur. disceptabĭmus
 II plur. disceptabĭtis
 III plur. disceptābunt
PERFETTO
 I sing. disceptavi
 II sing. disceptavisti
 III sing. disceptavit
 I plur. disceptavĭmus
 II plur. disceptavistis
 III plur. disceptavēreunt, disceptavēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disceptavĕram
 II sing. disceptavĕras
 III sing. disceptavĕrat
 I plur. disceptaverāmus
 II plur. disceptaverātis
 III plur. disceptavĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. disceptavĕro
 II sing. disceptavĕris
 III sing. disceptavĕrit
 I plur. disceptaverĭmus
 II plur. disceptaverĭtis
 III plur. disceptavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. disceptem
 II sing. disceptes
 III sing. disceptet
 I plur. disceptēmus
 II plur. disceptētis
 III plur. disceptent
IMPERFETTO
 I sing. disceptārem
 II sing. disceptāres
 III sing. disceptāret
 I plur. disceptarēmus
 II plur. disceptarētis
 III plur. disceptārent
PERFETTO
 I sing. disceptavĕrim
 II sing. disceptavĕris
 III sing. disceptavĕrit
 I plur. disceptaverĭmus
 II plur. disceptaverĭtis
 III plur. disceptavĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. disceptavissem
 II sing. disceptavisses
 III sing. disceptavisset
 I plur. disceptavissēmus
 II plur. disceptavissētis
 III plur. disceptavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. discepta
 II plur. disceptāte
FUTURO
 II sing. disceptāto
 III sing. disceptāto
 II plur. disceptatōte
 III plur. disceptanto
PARTICIPIO
PRESENTE
 disceptans, –antis
FUTURO
 disceptatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 disceptāre
PERFETTO
 disceptavisse
FUTURO
 Singolare: disceptatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: disceptatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: disceptandi
 Dativo: disceptando
 Accusativo: ad disceptandum
 Ablativo: disceptando
SUPINO
 disceptatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  disceptatus disceptor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISCEPTO100}} ---CACHE---