Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA DEPONENTE: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | consuavior |
II sing. | consuaviāris, consuaviāre |
III sing. | consuaviātur |
I plur. | consuaviāmur |
II plur. | consuaviamĭni |
III plur. | consuaviantur |
IMPERFETTO |
I sing. | consuaviābar |
II sing. | consuaviabāris, consuaviabāre |
III sing. | consuaviabātur |
I plur. | consuaviabāmur |
II plur. | consuaviabamĭni |
III plur. | consuaviabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | consuaviābor |
II sing. | consuaviabĕris, consuaviabĕre |
III sing. | consuaviabĭtur |
I plur. | consuaviabĭmur |
II plur. | consuaviabimĭni |
III plur. | consuaviabuntur |
PERFETTO |
I sing. | consuavatus, –a, –um sum |
II sing. | consuavatus, –a, –um es |
III sing. | consuavatus, –a, –um est |
I plur. | consuavati, –ae, –a sumus |
II plur. | consuavati, –ae, –a estis |
III plur. | consuavati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuavatus, –a, –um eram |
II sing. | consuavatus, –a, –um eras |
III sing. | consuavatus, –a, –um erat |
I plur. | consuavati, –ae, –a eramus |
II plur. | consuavati, –ae, –a eratis |
III plur. | consuavati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | consuavatus, –a, –um ero |
II sing. | consuavatus, –a, –um eris |
III sing. | consuavatus, –a, –um erit |
I plur. | consuavati, –ae, –a erimus |
II plur. | consuavati, –ae, –a eritis |
III plur. | consuavati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | consuavier |
II sing. | consuaviēris, consuaviēre |
III sing. | consuaviētur |
I plur. | consuaviēmur |
II plur. | consuaviemĭni |
III plur. | consuavientur |
IMPERFETTO |
I sing. | consuaviārer |
II sing. | consuaviarēris, consuaviarēre |
III sing. | consuaviarētur |
I plur. | consuaviarēmur |
II plur. | consuaviaremĭni |
III plur. | consuaviarentur |
PERFETTO |
I sing. | consuavatus, –a, –um sim |
II sing. | consuavatus, –a, –um sis |
III sing. | consuavatus, –a, –um sit |
I plur. | consuavati, –ae, –a simus |
II plur. | consuavati, –ae, –a sitis |
III plur. | consuavati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | consuavatus, –a, –um essem |
II sing. | consuavatus, –a, –um esses |
III sing. | consuavatus, –a, –um esset |
I plur. | consuavati, –ae, –a essemus |
II plur. | consuavati, –ae, –a essetis |
III plur. | consuavati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | consuaviāre |
II plur. | consuaviamĭni |
FUTURO |
II sing. | consuaviātor |
III sing. | consuaviātor |
II plur. | – |
III plur. | consuaviantor |
INFINITO |
PRESENTE |
consuaviāri |
PERFETTO |
Singolare: | consuavatus, –a, –um esse |
Plurale: | consuavati, –ae, –a esse |
FUTURO |
Singolare: | consuavatūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | consuavatūros, –as, –a esse |
PARTICIPIO |
PRESENTE |
consuavians, –antis |
FUTURO |
consuavatūrūs, –a, –ūm |
SUPINO |
Attivo: | consuavatum |
Passivo: | consuavatu |
GERUNDIO |
Genitivo: | consuaviandi |
Dativo: | consuaviando |
Accusativo: | consuaviandum |
Ablativo: | consuaviando |
|
GERUNDIVO |
consuaviandus, –a, –um |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSUAVIOR200}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|