Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


assĕvēro - Diatesi attiva

(assĕvēro, assĕvēras, asseveravi, asseveratum, assĕvērāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. assĕvēro
 II sing. assĕvēras
 III sing. assĕvērat
 I plur. assĕvērāmus
 II plur. assĕvērātis
 III plur. assĕvērant
IMPERFETTO
 I sing. assĕvērābam
 II sing. assĕvērābas
 III sing. assĕvērābat
 I plur. assĕvērabāmus
 II plur. assĕvērabātis
 III plur. assĕvērābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. assĕvērābo
 II sing. assĕvērābis
 III sing. assĕvērābit
 I plur. assĕvērabĭmus
 II plur. assĕvērabĭtis
 III plur. assĕvērābunt
PERFETTO
 I sing. asseveravi
 II sing. asseveravisti
 III sing. asseveravit
 I plur. asseveravĭmus
 II plur. asseveravistis
 III plur. asseveravērunt, asseveravēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. asseveravĕram
 II sing. asseveravĕras
 III sing. asseveravĕrat
 I plur. asseveraverāmus
 II plur. asseveraverātis
 III plur. asseveravĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. asseveravĕro
 II sing. asseveravĕris
 III sing. asseveravĕrit
 I plur. asseveraverĭmus
 II plur. asseveraverĭtis
 III plur. asseveravĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. assĕvērem
 II sing. assĕvēres
 III sing. assĕvēret
 I plur. assĕvērēmus
 II plur. assĕvērētis
 III plur. assĕvērent
IMPERFETTO
 I sing. assĕvērārem
 II sing. assĕvērāres
 III sing. assĕvērāret
 I plur. assĕvērarēmus
 II plur. assĕvērarētis
 III plur. assĕvērārent
PERFETTO
 I sing. asseveravĕrim
 II sing. asseveravĕris
 III sing. asseveravĕrit
 I plur. asseveraverĭmus
 II plur. asseveraverĭtis
 III plur. asseveravĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. asseveravissem
 II sing. asseveravisses
 III sing. asseveravisset
 I plur. asseveravissēmus
 II plur. asseveravissētis
 III plur. asseveravissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. assĕvēra
 II plur. assĕvērāte
FUTURO
 II sing. assĕvērāto
 III sing. assĕvērāto
 II plur. assĕvēratōte
 III plur. assĕvēranto
PARTICIPIO
PRESENTE
 assĕvērans, –antis
FUTURO
 asseveratūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 assĕvērāre
PERFETTO
 asseveravisse
FUTURO
 Singolare: asseveratūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: asseveratūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: assĕvērandi
 Dativo: assĕvērando
 Accusativo: ad assĕvērandum
 Ablativo: assĕvērando
SUPINO
 asseveratum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  asseveratus assĕvēror  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ASSEVERO100}} ---CACHE---