107. 

CONGIUNTIVO PRESENTE ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudandus sim (sia da lodare)
laudandus sis (sia da lodare)
laudandus sit (sia da lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudandi sīmus (siamo da lodare)
laudandi sītis (siate da lodare)
laudandi sint (siano da lodare)

CONGIUNTIVO IMPERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudandus essem (fossi, sarei da lodare)
laudandus esses (fossi, saresti da lodare)
laudandus esset (fosse, sarebbe da lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudandi essemus (fossimo, saremmo da lodare)
laudandi essetis (foste, sareste da lodare)
laudandi essent (fossero, sarebbero da lodare)

CONGIUNTIVO PERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudandus fuerim (sia stato da lodare)
laudandus fuĕris (sia stato da lodare)
laudandus fuĕrit (sia stato da lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudandi fuerĭmus (siamo stati da lodare)
laudandi fuerĭtis (siate stati da lodare)
laudandi fuĕrint (siano stati da lodare)

CONGIUNTIVO PIÙ CHE PERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudandus fuissem (fossi, sarei stato da lodare)
laudandus fuisses (fossi, saresti stato da lodare)
laudandus fuisset (fosse, sarebbe stato da lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudandi fuissemus (fossimo, saremmo stati da lodare)
laudandi fuissetis (foste, sareste stati da lodare)
laudandi fuissent (fossero, sarebbero stati da lodare)

INFINITO ATTIVO
presente laudandum (-am, -um) esse (essere da lodare)
perfetto laudandum (-am, -um) fuisse (esser stato da lodare)

NOTA 1. Laudandum est (bisogna lodare, si deve lodare). Lo stesso avviene con i deponenti: hortandum est (si deve esortare). Virtus colenda est (si deve praticare la virtù); maiores natu verendi sunt (si devono rispettare i vecchi);-