107. 

CONGIUNTIVO IMPERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudaturus essem (fossi, sarei per lodare)
laudaturus esses (fossi, saresti per lodare)
laudaturus esset (fosse, sarebbe per lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudaturi essemus (fossimo, saremmo per lodare)
laudaturi essetis (foste, sareste per lodare)
laudaturi essent (fossero, sarebbero per lodare)

CONGIUNTIVO PERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudaturus fuerim (sia stato per lodare)
laudaturus fuĕris (sia stato per lodare)
laudaturus fuĕrit (sia stato per lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudaturi fuerĭmus (siamo stati per lodare)
laudaturi fuerĭtis (siate stati per lodare)
laudaturi fuĕrint (siano stati per lodare)

CONGIUNTIVO PIÙ CHE PERFETTO ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudaturus fuissem (fossi stato, sarei stato per lodare)
laudaturus fuisses (fossi stato, saresti stato per lodare)
laudaturus fuisset (fosse stato, sarebbe stato per lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudaturi fuissemus (fossimo stati, saremmo stati per lodare)
laudaturi fuissetis (foste stati, sareste stati per lodare)
laudaturi fuissent (fossero stati, sarebbero stati per lodare)

INFINITO ATTIVO
presente laudaturum (-am, -um) esse (essere per lodare)
perfetto laudaturum (-am, -um) fuisse (esser stato per lodare)

Passivo
INDICATIVO PRESENTE ATTIVO
singolare 1.
2.
3.
laudandus sum (sono da lodare)
laudandus es (sei da lodare)
laudandus est (è da lodare)
plurale 1.
2.
3.
laudandi sumus (siamo da lodare)
laudandi estis (siete da lodare)
laudandi sunt (sono da lodare)