PERFETTO |
I sing. | suppetii o suppetivi |
II sing. | suppetiisti o suppetivisti |
III sing. | suppetiit o suppetivit |
I plur. | suppetiĭmus o suppetivĭmus |
II plur. | suppetiistis o suppetivistis |
III plur. | suppetiērunt o suppetivērunt, ēre |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | suppetiĕram o suppetivĕram |
II sing. | suppetiĕras o suppetivĕras |
III sing. | suppetiĕrat o suppetivĕrat |
I plur. | suppetierāmus o suppetiverāmus |
II plur. | suppetierātis o suppetiverātis |
III plur. | suppetiĕrant o suppetivĕrant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | suppetiĕro o suppetivĕro |
II sing. | suppetiĕris o suppetivĕris |
III sing. | suppetiĕrit o suppetivĕrit |
I plur. | suppetierĭmus o suppetiverĭmus |
II plur. | suppetierĭtis o suppetiverĭtis |
III plur. | suppetiĕrint o suppetivĕrint |