Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


sortĭor - Diatesi passiva

(sortĭo, sortis, sortii, sortitum, sortīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. sortĭor
 II sing. sortīris, sortīre
 III sing. sortītur
 I plur. sortīmur
 II plur. sortimĭni
 III plur. sortiuntur
IMPERFETTO
 I sing. sortiēbar
 II sing. sortiebāris, sortiebāre
 III sing. sortiebātur
 I plur. sortiebāmur
 II plur. sortiebamĭni
 III plur. sortiebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. sortĭar
 II sing. sortiēris, sortiēre
 III sing. sortiētur
 I plur. sortiēmur
 II plur. sortiemĭni
 III plur. sortientur
PERFETTO
 I sing. sortitus, –a, –um sum
 II sing. sortitus, –a, –um es
 III sing. sortitus, –a, –um est
 I plur. sortiti, –ae, –a sumus
 II plur. sortiti, –ae, –a estis
 III plur. sortiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. sortitus, –a, –um eram
 II sing. sortitus, –a, –um eras
 III sing. sortitus, –a, –um erat
 I plur. sortiti, –ae, –a eramus
 II plur. sortiti, –ae, –a eratis
 III plur. sortiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. sortitus, –a, –um ero
 II sing. sortitus, –a, –um eris
 III sing. sortitus, –a, –um erit
 I plur. sortiti, –ae, –a erimus
 II plur. sortiti, –ae, –a eritis
 III plur. sortiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. sortĭar
 II sing. sortiāris, sortiāre
 III sing. sortiātur
 I plur. sortiāmur
 II plur. sortiamĭni
 III plur. sortiantur
IMPERFETTO
 I sing. sortīrer
 II sing. sortirēris, sortiirēre
 III sing. sortirētur
 I plur. sortirēmur
 II plur. sortirēmini
 III plur. sortirentur
PERFETTO
 I sing. sortitus, –a, –um sim
 II sing. sortitus, –a, –um sis
 III sing. sortitus, –a, –um sit
 I plur. sortiti, –ae, –a simus
 II plur. sortiti, –ae, –a sitis
 III plur. sortiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. sortitus, –a, –um essem
 II sing. sortitus, –a, –um esses
 III sing. sortitus, –a, –um esset
 I plur. sortiti, –ae, –a essemus
 II plur. sortiti, –ae, –a essetis
 III plur. sortiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. sortīre
 II plur. sortimĭni
FUTURO
 II sing. sortītor
 III sing. sortītor
 II plur. –
 III plur. sortiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 sortitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 sortīri
PERFETTO
 Singolare: sortitus, –a, –um esse
 Plurale: sortiti, –ae, –a esse
FUTURO
 sortitum esse
GERUNDIVO
 sortiendus, –a, –um
SUPINO
 sortitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  sortĭo sortĭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:SORTIOR100}} ---CACHE---