| PERFETTO |
| I sing. | scaturrii o scaturrivi |
| II sing. | scaturriisti o scaturrivisti |
| III sing. | scaturriit o scaturrivit |
| I plur. | scaturriĭmus o scaturrivĭmus |
| II plur. | scaturriistis o scaturrivistis |
| III plur. | scaturriērunt o scaturrivērunt, ēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | scaturriĕram o scaturrivĕram |
| II sing. | scaturriĕras o scaturrivĕras |
| III sing. | scaturriĕrat o scaturrivĕrat |
| I plur. | scaturrierāmus o scaturriverāmus |
| II plur. | scaturrierātis o scaturriverātis |
| III plur. | scaturriĕrant o scaturrivĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | scaturriĕro o scaturrivĕro |
| II sing. | scaturriĕris o scaturrivĕris |
| III sing. | scaturriĕrit o scaturrivĕrit |
| I plur. | scaturrierĭmus o scaturriverĭmus |
| II plur. | scaturrierĭtis o scaturriverĭtis |
| III plur. | scaturriĕrint o scaturrivĕrint |
