rŭtĭlor - Diatesi passiva

(rŭtĭlo, rŭtĭlas, rutilavi, rutilatum, rŭtĭlāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rŭtĭlor
II sing.
rŭtĭlāris, rŭtĭlāre
III sing.
rŭtĭlātur
I plur.
rŭtĭlāmur
II plur.
rŭtĭlamĭni
III plur.
rŭtĭlantur
IMPERFETTO
I sing.
rŭtĭlābar
II sing.
rŭtĭlabāris, rŭtĭlabāre
III sing.
rŭtĭlabātur
I plur.
rŭtĭlabāmur
II plur.
rŭtĭlabamĭni
III plur.
rŭtĭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rŭtĭlābor
II sing.
rŭtĭlabĕris, rŭtĭlabĕre
III sing.
rŭtĭlabĭtur
I plur.
rŭtĭlabĭmur
II plur.
rŭtĭlabimĭni
III plur.
rŭtĭlabuntur
PERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um sum
II sing.
rutilatus, –a, –um es
III sing.
rutilatus, –a, –um est
I plur.
rutilati, –ae, –a sumus
II plur.
rutilati, –ae, –a estis
III plur.
rutilati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um eram
II sing.
rutilatus, –a, –um eras
III sing.
rutilatus, –a, –um erat
I plur.
rutilati, –ae, –a eramus
II plur.
rutilati, –ae, –a eratis
III plur.
rutilati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
rutilatus, –a, –um ero
II sing.
rutilatus, –a, –um eris
III sing.
rutilatus, –a, –um erit
I plur.
rutilati, –ae, –a erimus
II plur.
rutilati, –ae, –a eritis
III plur.
rutilati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rŭtĭler
II sing.
rŭtĭlēris, rŭtĭlēre
III sing.
rŭtĭlētur
I plur.
rŭtĭlēmur
II plur.
rŭtĭlemĭni
III plur.
rŭtĭlentur
IMPERFETTO
I sing.
rŭtĭlārer
II sing.
rŭtĭlarēris, rŭtĭlarēre
III sing.
rŭtĭlarētur
I plur.
rŭtĭlarēmur
II plur.
rŭtĭlaremĭni
III plur.
rŭtĭlarentur
PERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um sim
II sing.
rutilatus, –a, –um sis
III sing.
rutilatus, –a, –um sit
I plur.
rutilati, –ae, –a simus
II plur.
rutilati, –ae, –a sitis
III plur.
rutilati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um essem
II sing.
rutilatus, –a, –um esses
III sing.
rutilatus, –a, –um esset
I plur.
rutilati, –ae, –a essemus
II plur.
rutilati, –ae, –a essetis
III plur.
rutilati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rŭtĭlāre
II plur.
rŭtĭlamĭni
FUTURO
II sing.
rŭtĭlātor
III sing.
rŭtĭlātor
II plur.
III plur.
rŭtĭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
rutilatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rŭtĭlāri
PERFETTO
Singolare:
rutilatus, –a, –um esse
Plurale:
rutilati, –ae, –a esse
FUTURO
rutilatum esse
GERUNDIVO
rŭtĭlandus, –a, –um
SUPINO
rutilatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:RUTILOR100}}
---CACHE---