rŭtĭlor - Diatesi passiva
(rŭtĭlo, rŭtĭlas, rutilavi, rutilatum, rŭtĭlāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rŭtĭlor
II sing.
rŭtĭlāris, rŭtĭlāre
III sing.
rŭtĭlātur
I plur.
rŭtĭlāmur
II plur.
rŭtĭlamĭni
III plur.
rŭtĭlantur
IMPERFETTO
I sing.
rŭtĭlābar
II sing.
rŭtĭlabāris, rŭtĭlabāre
III sing.
rŭtĭlabātur
I plur.
rŭtĭlabāmur
II plur.
rŭtĭlabamĭni
III plur.
rŭtĭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rŭtĭlābor
II sing.
rŭtĭlabĕris, rŭtĭlabĕre
III sing.
rŭtĭlabĭtur
I plur.
rŭtĭlabĭmur
II plur.
rŭtĭlabimĭni
III plur.
rŭtĭlabuntur
PERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um sum
II sing.
rutilatus, –a, –um es
III sing.
rutilatus, –a, –um est
I plur.
rutilati, –ae, –a sumus
II plur.
rutilati, –ae, –a estis
III plur.
rutilati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um eram
II sing.
rutilatus, –a, –um eras
III sing.
rutilatus, –a, –um erat
I plur.
rutilati, –ae, –a eramus
II plur.
rutilati, –ae, –a eratis
III plur.
rutilati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
rutilatus, –a, –um ero
II sing.
rutilatus, –a, –um eris
III sing.
rutilatus, –a, –um erit
I plur.
rutilati, –ae, –a erimus
II plur.
rutilati, –ae, –a eritis
III plur.
rutilati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rŭtĭler
II sing.
rŭtĭlēris, rŭtĭlēre
III sing.
rŭtĭlētur
I plur.
rŭtĭlēmur
II plur.
rŭtĭlemĭni
III plur.
rŭtĭlentur
IMPERFETTO
I sing.
rŭtĭlārer
II sing.
rŭtĭlarēris, rŭtĭlarēre
III sing.
rŭtĭlarētur
I plur.
rŭtĭlarēmur
II plur.
rŭtĭlaremĭni
III plur.
rŭtĭlarentur
PERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um sim
II sing.
rutilatus, –a, –um sis
III sing.
rutilatus, –a, –um sit
I plur.
rutilati, –ae, –a simus
II plur.
rutilati, –ae, –a sitis
III plur.
rutilati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rutilatus, –a, –um essem
II sing.
rutilatus, –a, –um esses
III sing.
rutilatus, –a, –um esset
I plur.
rutilati, –ae, –a essemus
II plur.
rutilati, –ae, –a essetis
III plur.
rutilati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rŭtĭlāre
II plur.
rŭtĭlamĭni
FUTURO
II sing.
rŭtĭlātor
III sing.
rŭtĭlātor
II plur.
–
III plur.
rŭtĭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
rutilatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rŭtĭlāri
PERFETTO
Singolare:
rutilatus, –a, –um esse
Plurale:
rutilati, –ae, –a esse
FUTURO
rutilatum esse
GERUNDIVO
rŭtĭlandus, –a, –um
SUPINO
rutilatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
rŭtĭlor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android