Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | rĕsarcĭor |
II sing. | rĕsarcīris, rĕsarcīre |
III sing. | rĕsarcītur |
I plur. | rĕsarcīmur |
II plur. | rĕsarcimĭni |
III plur. | rĕsarciuntur |
IMPERFETTO |
I sing. | rĕsarciēbar |
II sing. | rĕsarciebāris, rĕsarciebāre |
III sing. | rĕsarciebātur |
I plur. | rĕsarciebāmur |
II plur. | rĕsarciebamĭni |
III plur. | rĕsarciebantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | rĕsarcĭar |
II sing. | rĕsarciēris, rĕsarciēre |
III sing. | rĕsarciētur |
I plur. | rĕsarciēmur |
II plur. | rĕsarciemĭni |
III plur. | rĕsarcientur |
PERFETTO |
I sing. | resarsus o resartus, –a, –um sum |
II sing. | resarsus o resartus, –a, –um es |
III sing. | resarsus o resartus, –a, –um est |
I plur. | resarsi o resarti, –ae, –a sumus |
II plur. | resarsi o resarti, –ae, –a estis |
III plur. | resarsi o resarti, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | resarsus o resartus, –a, –um eram |
II sing. | resarsus o resartus, –a, –um eras |
III sing. | resarsus o resartus, –a, –um erat |
I plur. | resarsi o resarti, –ae, –a eramus |
II plur. | resarsi o resarti, –ae, –a eratis |
III plur. | resarsi o resarti, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | resarsus o resartus, –a, –um ero |
II sing. | resarsus o resartus, –a, –um eris |
III sing. | resarsus o resartus, –a, –um erit |
I plur. | resarsi o resarti, –ae, –a erimus |
II plur. | resarsi o resarti, –ae, –a eritis |
III plur. | resarsi o resarti, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | rĕsarcĭar |
II sing. | rĕsarciāris, rĕsarciāre |
III sing. | rĕsarciātur |
I plur. | rĕsarciāmur |
II plur. | rĕsarciamĭni |
III plur. | rĕsarciantur |
IMPERFETTO |
I sing. | rĕsarcīrer |
II sing. | rĕsarcirēris, resarsirēre |
III sing. | rĕsarcirētur |
I plur. | rĕsarcirēmur |
II plur. | rĕsarcirēmini |
III plur. | rĕsarcirentur |
PERFETTO |
I sing. | resarsus o resartus, –a, –um sim |
II sing. | resarsus o resartus, –a, –um sis |
III sing. | resarsus o resartus, –a, –um sit |
I plur. | resarsi o resarti, –ae, –a simus |
II plur. | resarsi o resarti, –ae, –a sitis |
III plur. | resarsi o resarti, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | resarsus o resartus, –a, –um essem |
II sing. | resarsus o resartus, –a, –um esses |
III sing. | resarsus o resartus, –a, –um esset |
I plur. | resarsi o resarti, –ae, –a essemus |
II plur. | resarsi o resarti, –ae, –a essetis |
III plur. | resarsi o resarti, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | rĕsarcīre |
II plur. | rĕsarcimĭni |
FUTURO |
II sing. | rĕsarcītor |
III sing. | rĕsarcītor |
II plur. | – |
III plur. | rĕsarciuntor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
resarsus o resartus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
rĕsarcīri |
PERFETTO |
Singolare: | resarsus o resartus, –a, –um esse |
Plurale: | resarsi o resarti, –ae, –a esse |
FUTURO |
resarsum esse o resartum esse |
GERUNDIVO |
rĕsarciendus, –a, –um |
SUPINO |
resarsu o resartu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RESARCIOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|