rĕconcĭlĭo - Diatesi attiva

(rĕconcĭlĭo, rĕconcĭlĭas, reconciliavi, reconciliatum, rĕconcĭlĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rĕconcĭlĭo
II sing.
rĕconcĭlĭas
III sing.
rĕconcĭlĭat
I plur.
rĕconcĭlĭāmus
II plur.
rĕconcĭlĭātis
III plur.
rĕconcĭlĭant
IMPERFETTO
I sing.
rĕconcĭlĭābam
II sing.
rĕconcĭlĭābas
III sing.
rĕconcĭlĭābat
I plur.
rĕconcĭlĭabāmus
II plur.
rĕconcĭlĭabātis
III plur.
rĕconcĭlĭābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rĕconcĭlĭābo
II sing.
rĕconcĭlĭābis
III sing.
rĕconcĭlĭābit
I plur.
rĕconcĭlĭabĭmus
II plur.
rĕconcĭlĭabĭtis
III plur.
rĕconcĭlĭābunt
PERFETTO
I sing.
reconciliavi
II sing.
reconciliavisti
III sing.
reconciliavit
I plur.
reconciliavĭmus
II plur.
reconciliavistis
III plur.
reconciliavērunt, reconciliavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
reconciliavĕram
II sing.
reconciliavĕras
III sing.
reconciliavĕrat
I plur.
reconciliaverāmus
II plur.
reconciliaverātis
III plur.
reconciliavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
reconciliavĕro, rĕconcĭlĭavero, rĕconcĭlĭasso
II sing.
reconciliavĕris
III sing.
reconciliavĕrit
I plur.
reconciliaverĭmus
II plur.
reconciliaverĭtis
III plur.
reconciliavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rĕconcĭlĭem
II sing.
rĕconcĭlĭes
III sing.
rĕconcĭlĭet
I plur.
rĕconcĭlĭēmus
II plur.
rĕconcĭlĭētis
III plur.
rĕconcĭlĭent
IMPERFETTO
I sing.
rĕconcĭlĭārem
II sing.
rĕconcĭlĭāres
III sing.
rĕconcĭlĭāret
I plur.
rĕconcĭlĭarēmus
II plur.
rĕconcĭlĭarētis
III plur.
rĕconcĭlĭārent
PERFETTO
I sing.
reconciliavĕrim
II sing.
reconciliavĕris
III sing.
reconciliavĕrit
I plur.
reconciliaverĭmus
II plur.
reconciliaverĭtis
III plur.
reconciliavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
reconciliavissem
II sing.
reconciliavisses
III sing.
reconciliavisset
I plur.
reconciliavissēmus
II plur.
reconciliavissētis
III plur.
reconciliavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rĕconcĭlĭa
II plur.
rĕconcĭlĭāte
FUTURO
II sing.
rĕconcĭlĭāto
III sing.
rĕconcĭlĭāto
II plur.
rĕconcĭlĭatōte
III plur.
rĕconcĭlĭanto
PARTICIPIO
PRESENTE
rĕconcĭlĭans, –antis
FUTURO
reconciliatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
rĕconcĭlĭāre
PERFETTO
reconciliavisse
FUTURO
Singolare:
reconciliatūrūm, –am, –ūm esse, rĕconcĭlĭassere
Plurale:
reconciliatūros, –as, –a esse, rĕconcĭlĭassere
GERUNDIO
Genitivo:
rĕconcĭlĭandi
Dativo:
rĕconcĭlĭando
Accusativo:
ad rĕconcĭlĭandum
Ablativo:
rĕconcĭlĭando
SUPINO
reconciliatum

Vedi la forma passiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:RECONCILIO100}}
---CACHE---