Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


praestōlor - Diatesi attiva

(praestōlor, praestōlāris, praestolatus sum, praestōlāri)

verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. praestōlor
 II sing. praestōlāris, praestōlāre
 III sing. praestōlātur
 I plur. praestōlāmur
 II plur. praestōlamĭni
 III plur. praestōlantur
IMPERFETTO
 I sing. praestōlābar
 II sing. praestōlabāris, praestōlabāre
 III sing. praestōlabātur
 I plur. praestōlabāmur
 II plur. praestōlabamĭni
 III plur. praestōlabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. praestōlābor
 II sing. praestōlabĕris, praestōlabĕre
 III sing. praestōlabĭtur
 I plur. praestōlabĭmur
 II plur. praestōlabimĭni
 III plur. praestōlabuntur
PERFETTO
 I sing. praestolatus, –a, –um sum
 II sing. praestolatus, –a, –um es
 III sing. praestolatus, –a, –um est
 I plur. praestolati, –ae, –a sumus
 II plur. praestolati, –ae, –a estis
 III plur. praestolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praestolatus, –a, –um eram
 II sing. praestolatus, –a, –um eras
 III sing. praestolatus, –a, –um erat
 I plur. praestolati, –ae, –a eramus
 II plur. praestolati, –ae, –a eratis
 III plur. praestolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. praestolatus, –a, –um ero
 II sing. praestolatus, –a, –um eris
 III sing. praestolatus, –a, –um erit
 I plur. praestolati, –ae, –a erimus
 II plur. praestolati, –ae, –a eritis
 III plur. praestolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. praestōler
 II sing. praestōlēris, praestōlēre
 III sing. praestōlētur
 I plur. praestōlēmur
 II plur. praestōlemĭni
 III plur. praestōlentur
IMPERFETTO
 I sing. praestōlārer
 II sing. praestōlarēris, praestōlarēre
 III sing. praestōlarētur
 I plur. praestōlarēmur
 II plur. praestōlaremĭni
 III plur. praestōlarentur
PERFETTO
 I sing. praestolatus, –a, –um sim
 II sing. praestolatus, –a, –um sis
 III sing. praestolatus, –a, –um sit
 I plur. praestolati, –ae, –a simus
 II plur. praestolati, –ae, –a sitis
 III plur. praestolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. praestolatus, –a, –um essem
 II sing. praestolatus, –a, –um esses
 III sing. praestolatus, –a, –um esset
 I plur. praestolati, –ae, –a essemus
 II plur. praestolati, –ae, –a essetis
 III plur. praestolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. praestōlāre
 II plur. praestōlamĭni
FUTURO
 II sing. praestōlātor
 III sing. praestōlātor
 II plur. –
 III plur. praestōlantor
INFINITO
PRESENTE
 praestōlāri
PERFETTO
 Singolare: praestolatus, –a, –um esse
 Plurale: praestolati, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: praestolatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: praestolatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 praestōlans, –antis
FUTURO
 praestolatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: praestolatum
 Passivo: praestolatu
GERUNDIO
 Genitivo: praestōlandi
 Dativo: praestōlando
 Accusativo: praestōlandum
 Ablativo: praestōlando
 
GERUNDIVO
 praestōlandus, –a, –um


<<  praestōlo praestor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PRAESTOLOR100}} ---CACHE---