| PERFETTO |
| I sing. | praesagii o praesagivi |
| II sing. | praesagiisti o praesagivisti |
| III sing. | praesagiit o praesagivit |
| I plur. | praesagiĭmus o praesagivĭmus |
| II plur. | praesagiistis o praesagivistis |
| III plur. | praesagiērunt o praesagivērunt, ēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praesagiĕram o praesagivĕram |
| II sing. | praesagiĕras o praesagivĕras |
| III sing. | praesagiĕrat o praesagivĕrat |
| I plur. | praesagierāmus o praesagiverāmus |
| II plur. | praesagierātis o praesagiverātis |
| III plur. | praesagiĕrant o praesagivĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | praesagiĕro o praesagivĕro |
| II sing. | praesagiĕris o praesagivĕris |
| III sing. | praesagiĕrit o praesagivĕrit |
| I plur. | praesagierĭmus o praesagiverĭmus |
| II plur. | praesagierĭtis o praesagiverĭtis |
| III plur. | praesagiĕrint o praesagivĕrint |
