DIZIONARIO LATINO OLIVETTI - Declinatore/Coniugatore Latino

Declinatore / Coniugatore Latino

praecĭpĭtor - Diatesi passiva

(praecĭpĭto, praecĭpĭtas, praecipitavi, praecipitatum, praecĭpĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma

FORMA PASSIVA:

INDICATIVO

PRESENTE
I sing.	praecĭpĭtor
II sing.	praecĭpĭtāris, praecĭpĭtāre
III sing.	praecĭpĭtātur
I plur.	praecĭpĭtāmur
II plur.	praecĭpĭtamĭni
III plur.	praecĭpĭtantur
IMPERFETTO
I sing.	praecĭpĭtābar
II sing.	praecĭpĭtabāris, praecĭpĭtabāre
III sing.	praecĭpĭtabātur
I plur.	praecĭpĭtabāmur
II plur.	praecĭpĭtabamĭni
III plur.	praecĭpĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.	praecĭpĭtābor
II sing.	praecĭpĭtabĕris, praecĭpĭtabĕre
III sing.	praecĭpĭtabĭtur
I plur.	praecĭpĭtabĭmur
II plur.	praecĭpĭtabimĭni
III plur.	praecĭpĭtabuntur

PERFETTO
I sing.	praecipitatus, –a, –um sum
II sing.	praecipitatus, –a, –um es
III sing.	praecipitatus, –a, –um est
I plur.	praecipitati, –ae, –a sumus
II plur.	praecipitati, –ae, –a estis
III plur.	praecipitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praecipitatus, –a, –um eram
II sing.	praecipitatus, –a, –um eras
III sing.	praecipitatus, –a, –um erat
I plur.	praecipitati, –ae, –a eramus
II plur.	praecipitati, –ae, –a eratis
III plur.	praecipitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.	praecipitatus, –a, –um ero
II sing.	praecipitatus, –a, –um eris
III sing.	praecipitatus, –a, –um erit
I plur.	praecipitati, –ae, –a erimus
II plur.	praecipitati, –ae, –a eritis
III plur.	praecipitati, –ae, –a erunt

CONGIUNTIVO

PRESENTE
I sing.	praecĭpĭter
II sing.	praecĭpĭtēris, praecĭpĭtēre
III sing.	praecĭpĭtētur
I plur.	praecĭpĭtēmur
II plur.	praecĭpĭtemĭni
III plur.	praecĭpĭtentur
IMPERFETTO
I sing.	praecĭpĭtārer
II sing.	praecĭpĭtarēris, praecĭpĭtarēre
III sing.	praecĭpĭtarētur
I plur.	praecĭpĭtarēmur
II plur.	praecĭpĭtaremĭni
III plur.	praecĭpĭtarentur

PERFETTO
I sing.	praecipitatus, –a, –um sim
II sing.	praecipitatus, –a, –um sis
III sing.	praecipitatus, –a, –um sit
I plur.	praecipitati, –ae, –a simus
II plur.	praecipitati, –ae, –a sitis
III plur.	praecipitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praecipitatus, –a, –um essem
II sing.	praecipitatus, –a, –um esses
III sing.	praecipitatus, –a, –um esset
I plur.	praecipitati, –ae, –a essemus
II plur.	praecipitati, –ae, –a essetis
III plur.	praecipitati, –ae, –a essent

IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.	praecĭpĭtāre
II plur.	praecĭpĭtamĭni
FUTURO
II sing.	praecĭpĭtātor
III sing.	praecĭpĭtātor
II plur.	–
III plur.	praecĭpĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecipitatus, –a, –um

INFINITO
PRESENTE
praecĭpĭtāri
PERFETTO
Singolare:	praecipitatus, –a, –um esse
Plurale:	praecipitati, –ae, –a esse
FUTURO
praecipitatum esse
GERUNDIVO
praecĭpĭtandus, –a, –um
SUPINO
praecipitatu