Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


mănūmittor - Diatesi passiva

(mănūmitto, mănūmittis, manumisi, manumissum, mănūmittĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. mănūmittor
 II sing. mănūmittĕris, mănūmittĕre
 III sing. mănūmittĭtur
 I plur. mănūmittĭmur
 II plur. mănūmittimĭni
 III plur. mănūmittuntur
IMPERFETTO
 I sing. mănūmittēbar
 II sing. mănūmittebāris, mănūmittebāre
 III sing. mănūmittebātur
 I plur. mănūmittebāmur
 II plur. mănūmittebamĭni
 III plur. mănūmittebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. mănūmittar
 II sing. mănūmittēris, mănūmittēre
 III sing. mănūmittētur
 I plur. mănūmittēmur
 II plur. mănūmittemĭni
 III plur. mănūmittentur
PERFETTO
 I sing. manumissus, –a, –um sum
 II sing. manumissus, –a, –um es
 III sing. manumissus, –a, –um est
 I plur. manumissi, –ae, –a sumus
 II plur. manumissi, –ae, –a estis
 III plur. manumissi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. manumissus, –a, –um eram
 II sing. manumissus, –a, –um eras
 III sing. manumissus, –a, –um erat
 I plur. manumissi, –ae, –a eramus
 II plur. manumissi, –ae, –a eratis
 III plur. manumissi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. manumissus, –a, –um ero
 II sing. manumissus, –a, –um eris
 III sing. manumissus, –a, –um erit
 I plur. manumissi, –ae, –a erimus
 II plur. manumissi, –ae, –a eritis
 III plur. manumissi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. mănūmittar
 II sing. mănūmittāris, mănūmittāre
 III sing. mănūmittātur
 I plur. mănūmittāmur
 II plur. mănūmittamĭni
 III plur. mănūmittantur
IMPERFETTO
 I sing. mănūmittĕrer
 II sing. mănūmitterēris, mănūmitterēre
 III sing. mănūmitterētur
 I plur. mănūmitterēmur
 II plur. mănūmitteremĭni
 III plur. mănūmitterentur
PERFETTO
 I sing. manumissus, –a, –um sim
 II sing. manumissus, –a, –um sis
 III sing. manumissus, –a, –um sit
 I plur. manumissi, –ae, –a simus
 II plur. manumissi, –ae, –a sitis
 III plur. manumissi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. manumissus, –a, –um essem
 II sing. manumissus, –a, –um esses
 III sing. manumissus, –a, –um esset
 I plur. manumissi, –ae, –a essemus
 II plur. manumissi, –ae, –a essetis
 III plur. manumissi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. mănūmittĕre
 II plur. mănūmittimĭni
FUTURO
 II sing. mănūmittĭtor
 III sing. mănūmittĭtor
 II plur. –
 III plur. mănūmittuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 manumissus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 mănūmitti
PERFETTO
 Singolare: manumissus, –a, –um esse
 Plurale: manumissi, –ae, –a esse
FUTURO
 manumissum esse
GERUNDIVO
 mănūmittendus, –a, –um
SUPINO
 manumissu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  mănūmitto mănŭor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:MANUMITTOR100}} ---CACHE---