Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


interpellor - Diatesi passiva

(interpello, interpellas, interpellavi, interpellatum, interpellāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. interpellor
 II sing. interpellāris, interpellāre
 III sing. interpellātur
 I plur. interpellāmur
 II plur. interpellamĭni
 III plur. interpellantur
IMPERFETTO
 I sing. interpellābar
 II sing. interpellabāris, interpellabāre
 III sing. interpellabātur
 I plur. interpellabāmur
 II plur. interpellabamĭni
 III plur. interpellabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. interpellābor
 II sing. interpellabĕris, interpellabĕre
 III sing. interpellabĭtur
 I plur. interpellabĭmur
 II plur. interpellabimĭni
 III plur. interpellabuntur
PERFETTO
 I sing. interpellatus, –a, –um sum
 II sing. interpellatus, –a, –um es
 III sing. interpellatus, –a, –um est
 I plur. interpellati, –ae, –a sumus
 II plur. interpellati, –ae, –a estis
 III plur. interpellati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interpellatus, –a, –um eram
 II sing. interpellatus, –a, –um eras
 III sing. interpellatus, –a, –um erat
 I plur. interpellati, –ae, –a eramus
 II plur. interpellati, –ae, –a eratis
 III plur. interpellati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. interpellatus, –a, –um ero
 II sing. interpellatus, –a, –um eris
 III sing. interpellatus, –a, –um erit
 I plur. interpellati, –ae, –a erimus
 II plur. interpellati, –ae, –a eritis
 III plur. interpellati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. interpeller
 II sing. interpellēris, interpellēre
 III sing. interpellētur
 I plur. interpellēmur
 II plur. interpellemĭni
 III plur. interpellentur
IMPERFETTO
 I sing. interpellārer
 II sing. interpellarēris, interpellarēre
 III sing. interpellarētur
 I plur. interpellarēmur
 II plur. interpellaremĭni
 III plur. interpellarentur
PERFETTO
 I sing. interpellatus, –a, –um sim
 II sing. interpellatus, –a, –um sis
 III sing. interpellatus, –a, –um sit
 I plur. interpellati, –ae, –a simus
 II plur. interpellati, –ae, –a sitis
 III plur. interpellati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. interpellatus, –a, –um essem
 II sing. interpellatus, –a, –um esses
 III sing. interpellatus, –a, –um esset
 I plur. interpellati, –ae, –a essemus
 II plur. interpellati, –ae, –a essetis
 III plur. interpellati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. interpellāre
 II plur. interpellamĭni
FUTURO
 II sing. interpellātor
 III sing. interpellātor
 II plur. –
 III plur. interpellantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 interpellatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 interpellāri
PERFETTO
 Singolare: interpellatus, –a, –um esse
 Plurale: interpellati, –ae, –a esse
FUTURO
 interpellatum esse
GERUNDIVO
 interpellandus, –a, –um
SUPINO
 interpellatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  interpello interpensīva  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INTERPELLOR100}} ---CACHE---