Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | innōdor |
| II sing. | innōdāris, innōdāre |
| III sing. | innōdātur |
| I plur. | innōdāmur |
| II plur. | innōdamĭni |
| III plur. | innōdantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | innōdābar |
| II sing. | innōdabāris, innōdabāre |
| III sing. | innōdabātur |
| I plur. | innōdabāmur |
| II plur. | innōdabamĭni |
| III plur. | innōdabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | innōdābor |
| II sing. | innōdabĕris, innōdabĕre |
| III sing. | innōdabĭtur |
| I plur. | innōdabĭmur |
| II plur. | innōdabimĭni |
| III plur. | innōdabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | innodatus, –a, –um sum |
| II sing. | innodatus, –a, –um es |
| III sing. | innodatus, –a, –um est |
| I plur. | innodati, –ae, –a sumus |
| II plur. | innodati, –ae, –a estis |
| III plur. | innodati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | innodatus, –a, –um eram |
| II sing. | innodatus, –a, –um eras |
| III sing. | innodatus, –a, –um erat |
| I plur. | innodati, –ae, –a eramus |
| II plur. | innodati, –ae, –a eratis |
| III plur. | innodati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | innodatus, –a, –um ero |
| II sing. | innodatus, –a, –um eris |
| III sing. | innodatus, –a, –um erit |
| I plur. | innodati, –ae, –a erimus |
| II plur. | innodati, –ae, –a eritis |
| III plur. | innodati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | innōder |
| II sing. | innōdēris, innōdēre |
| III sing. | innōdētur |
| I plur. | innōdēmur |
| II plur. | innōdemĭni |
| III plur. | innōdentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | innōdārer |
| II sing. | innōdarēris, innōdarēre |
| III sing. | innōdarētur |
| I plur. | innōdarēmur |
| II plur. | innōdaremĭni |
| III plur. | innōdarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | innodatus, –a, –um sim |
| II sing. | innodatus, –a, –um sis |
| III sing. | innodatus, –a, –um sit |
| I plur. | innodati, –ae, –a simus |
| II plur. | innodati, –ae, –a sitis |
| III plur. | innodati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | innodatus, –a, –um essem |
| II sing. | innodatus, –a, –um esses |
| III sing. | innodatus, –a, –um esset |
| I plur. | innodati, –ae, –a essemus |
| II plur. | innodati, –ae, –a essetis |
| III plur. | innodati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | innōdāre |
| II plur. | innōdamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | innōdātor |
| III sing. | innōdātor |
| II plur. | – |
| III plur. | innōdantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| innodatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| innōdāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | innodatus, –a, –um esse |
| Plurale: | innodati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| innodatum esse |
| GERUNDIVO |
| innōdandus, –a, –um |
| SUPINO |
| innodatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INNODOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
