indūcor - Diatesi passiva
(indūco, indūcis, induxi, inductum, indūcĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
indūcor
II sing.
indūcĕris, indūcĕre
III sing.
indūcĭtur
I plur.
indūcĭmur
II plur.
indūcimĭni
III plur.
indūcuntur
IMPERFETTO
I sing.
indūcēbar
II sing.
indūcebāris, indūcebāre
III sing.
indūcebātur
I plur.
indūcebāmur
II plur.
indūcebamĭni
III plur.
indūcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
indūcar
II sing.
indūcēris, indūcēre
III sing.
indūcētur
I plur.
indūcēmur
II plur.
indūcemĭni
III plur.
indūcentur
PERFETTO
I sing.
inductus, –a, –um sum
II sing.
inductus, –a, –um es
III sing.
inductus, –a, –um est
I plur.
inducti, –ae, –a sumus
II plur.
inducti, –ae, –a estis
III plur.
inducti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inductus, –a, –um eram
II sing.
inductus, –a, –um eras
III sing.
inductus, –a, –um erat
I plur.
inducti, –ae, –a eramus
II plur.
inducti, –ae, –a eratis
III plur.
inducti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inductus, –a, –um ero
II sing.
inductus, –a, –um eris
III sing.
inductus, –a, –um erit
I plur.
inducti, –ae, –a erimus
II plur.
inducti, –ae, –a eritis
III plur.
inducti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
indūcar
II sing.
indūcāris, indūcāre
III sing.
indūcātur
I plur.
indūcāmur
II plur.
indūcamĭni
III plur.
indūcantur
IMPERFETTO
I sing.
indūcĕrer
II sing.
indūcerēris, indūcerēre
III sing.
indūcerētur
I plur.
indūcerēmur
II plur.
indūceremĭni
III plur.
indūcerentur
PERFETTO
I sing.
inductus, –a, –um sim
II sing.
inductus, –a, –um sis
III sing.
inductus, –a, –um sit
I plur.
inducti, –ae, –a simus
II plur.
inducti, –ae, –a sitis
III plur.
inducti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inductus, –a, –um essem
II sing.
inductus, –a, –um esses
III sing.
inductus, –a, –um esset
I plur.
inducti, –ae, –a essemus
II plur.
inducti, –ae, –a essetis
III plur.
inducti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
indūcĕre
II plur.
indūcimĭni
FUTURO
II sing.
indūcĭtor
III sing.
indūcĭtor
II plur.
–
III plur.
indūcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
inductus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
indūci
PERFETTO
Singolare:
inductus, –a, –um esse
Plurale:
inducti, –ae, –a esse
FUTURO
inductum esse
GERUNDIVO
indūcendus, –a, –um
SUPINO
inductu
Vedi la forma attiva di questo lemma
indūcor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android