Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


impĕtrĭor - Diatesi passiva

(impĕtrĭo, impĕtris, impetrivi, impetritum, impĕtrīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. impĕtrĭor
 II sing. impĕtrīris, impĕtrīre
 III sing. impĕtrītur
 I plur. impĕtrīmur
 II plur. impĕtrimĭni
 III plur. impĕtriuntur
IMPERFETTO
 I sing. impĕtriēbar
 II sing. impĕtriebāris, impĕtriebāre
 III sing. impĕtriebātur
 I plur. impĕtriebāmur
 II plur. impĕtriebamĭni
 III plur. impĕtriebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. impĕtrĭar
 II sing. impĕtriēris, impĕtriēre
 III sing. impĕtriētur
 I plur. impĕtriēmur
 II plur. impĕtriemĭni
 III plur. impĕtrientur
PERFETTO
 I sing. impetritus, –a, –um sum
 II sing. impetritus, –a, –um es
 III sing. impetritus, –a, –um est
 I plur. impetriti, –ae, –a sumus
 II plur. impetriti, –ae, –a estis
 III plur. impetriti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. impetritus, –a, –um eram
 II sing. impetritus, –a, –um eras
 III sing. impetritus, –a, –um erat
 I plur. impetriti, –ae, –a eramus
 II plur. impetriti, –ae, –a eratis
 III plur. impetriti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. impetritus, –a, –um ero
 II sing. impetritus, –a, –um eris
 III sing. impetritus, –a, –um erit
 I plur. impetriti, –ae, –a erimus
 II plur. impetriti, –ae, –a eritis
 III plur. impetriti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. impĕtrĭar
 II sing. impĕtriāris, impĕtriāre
 III sing. impĕtriātur
 I plur. impĕtriāmur
 II plur. impĕtriamĭni
 III plur. impĕtriantur
IMPERFETTO
 I sing. impĕtrīrer
 II sing. impĕtrirēris, impetrivirēre
 III sing. impĕtrirētur
 I plur. impĕtrirēmur
 II plur. impĕtrirēmini
 III plur. impĕtrirentur
PERFETTO
 I sing. impetritus, –a, –um sim
 II sing. impetritus, –a, –um sis
 III sing. impetritus, –a, –um sit
 I plur. impetriti, –ae, –a simus
 II plur. impetriti, –ae, –a sitis
 III plur. impetriti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. impetritus, –a, –um essem
 II sing. impetritus, –a, –um esses
 III sing. impetritus, –a, –um esset
 I plur. impetriti, –ae, –a essemus
 II plur. impetriti, –ae, –a essetis
 III plur. impetriti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. impĕtrīre
 II plur. impĕtrimĭni
FUTURO
 II sing. impĕtrītor
 III sing. impĕtrītor
 II plur. –
 III plur. impĕtriuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 impetritus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 impĕtrīri
PERFETTO
 Singolare: impetritus, –a, –um esse
 Plurale: impetriti, –ae, –a esse
FUTURO
 impetritum esse
GERUNDIVO
 impĕtriendus, –a, –um
SUPINO
 impetritu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  impĕtrĭo impetritae  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:IMPETRIOR100}} ---CACHE---