Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


impĕtor - Diatesi passiva

(impĕto, impĕtis, impetii, impetitum, impĕtĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. impĕtor
 II sing. impĕtĕris, impĕtĕre
 III sing. impĕtĭtur
 I plur. impĕtĭmur
 II plur. impĕtimĭni
 III plur. impĕtuntur
IMPERFETTO
 I sing. impĕtēbar
 II sing. impĕtebāris, impĕtebāre
 III sing. impĕtebātur
 I plur. impĕtebāmur
 II plur. impĕtebamĭni
 III plur. impĕtebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. impĕtar
 II sing. impĕtēris, impĕtēre
 III sing. impĕtētur
 I plur. impĕtēmur
 II plur. impĕtemĭni
 III plur. impĕtentur
PERFETTO
 I sing. impetitus, –a, –um sum
 II sing. impetitus, –a, –um es
 III sing. impetitus, –a, –um est
 I plur. impetiti, –ae, –a sumus
 II plur. impetiti, –ae, –a estis
 III plur. impetiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. impetitus, –a, –um eram
 II sing. impetitus, –a, –um eras
 III sing. impetitus, –a, –um erat
 I plur. impetiti, –ae, –a eramus
 II plur. impetiti, –ae, –a eratis
 III plur. impetiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. impetitus, –a, –um ero
 II sing. impetitus, –a, –um eris
 III sing. impetitus, –a, –um erit
 I plur. impetiti, –ae, –a erimus
 II plur. impetiti, –ae, –a eritis
 III plur. impetiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. impĕtar
 II sing. impĕtāris, impĕtāre
 III sing. impĕtātur
 I plur. impĕtāmur
 II plur. impĕtamĭni
 III plur. impĕtantur
IMPERFETTO
 I sing. impĕtĕrer
 II sing. impĕterēris, impĕterēre
 III sing. impĕterētur
 I plur. impĕterēmur
 II plur. impĕteremĭni
 III plur. impĕterentur
PERFETTO
 I sing. impetitus, –a, –um sim
 II sing. impetitus, –a, –um sis
 III sing. impetitus, –a, –um sit
 I plur. impetiti, –ae, –a simus
 II plur. impetiti, –ae, –a sitis
 III plur. impetiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. impetitus, –a, –um essem
 II sing. impetitus, –a, –um esses
 III sing. impetitus, –a, –um esset
 I plur. impetiti, –ae, –a essemus
 II plur. impetiti, –ae, –a essetis
 III plur. impetiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. impĕtĕre
 II plur. impĕtimĭni
FUTURO
 II sing. impĕtĭtor
 III sing. impĕtĭtor
 II plur. –
 III plur. impĕtuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 impetitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 impĕti
PERFETTO
 Singolare: impetitus, –a, –um esse
 Plurale: impetiti, –ae, –a esse
FUTURO
 impetitum esse
GERUNDIVO
 impĕtendus, –a, –um
SUPINO
 impetitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  impĕto impĕtrābĭlis  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:IMPETOR100}} ---CACHE---