Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


frustror - Diatesi attiva

(frustror, frustrāris, frustratus sum, frustrāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. frustror
 II sing. frustrāris, frustrāre
 III sing. frustrātur
 I plur. frustrāmur
 II plur. frustramĭni
 III plur. frustrantur
IMPERFETTO
 I sing. frustrābar
 II sing. frustrabāris, frustrabāre
 III sing. frustrabātur
 I plur. frustrabāmur
 II plur. frustrabamĭni
 III plur. frustrabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. frustrābor
 II sing. frustrabĕris, frustrabĕre
 III sing. frustrabĭtur
 I plur. frustrabĭmur
 II plur. frustrabimĭni
 III plur. frustrabuntur
PERFETTO
 I sing. frustratus, –a, –um sum
 II sing. frustratus, –a, –um es
 III sing. frustratus, –a, –um est
 I plur. frustrati, –ae, –a sumus
 II plur. frustrati, –ae, –a estis
 III plur. frustrati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. frustratus, –a, –um eram
 II sing. frustratus, –a, –um eras
 III sing. frustratus, –a, –um erat
 I plur. frustrati, –ae, –a eramus
 II plur. frustrati, –ae, –a eratis
 III plur. frustrati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. frustratus, –a, –um ero
 II sing. frustratus, –a, –um eris
 III sing. frustratus, –a, –um erit
 I plur. frustrati, –ae, –a erimus
 II plur. frustrati, –ae, –a eritis
 III plur. frustrati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. frustrer
 II sing. frustrēris, frustrēre
 III sing. frustrētur
 I plur. frustrēmur
 II plur. frustremĭni
 III plur. frustrentur
IMPERFETTO
 I sing. frustrārer
 II sing. frustrarēris, frustrarēre
 III sing. frustrarētur
 I plur. frustrarēmur
 II plur. frustraremĭni
 III plur. frustrarentur
PERFETTO
 I sing. frustratus, –a, –um sim
 II sing. frustratus, –a, –um sis
 III sing. frustratus, –a, –um sit
 I plur. frustrati, –ae, –a simus
 II plur. frustrati, –ae, –a sitis
 III plur. frustrati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. frustratus, –a, –um essem
 II sing. frustratus, –a, –um esses
 III sing. frustratus, –a, –um esset
 I plur. frustrati, –ae, –a essemus
 II plur. frustrati, –ae, –a essetis
 III plur. frustrati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. frustrāre
 II plur. frustramĭni
FUTURO
 II sing. frustrātor
 III sing. frustrātor
 II plur. –
 III plur. frustrantor
INFINITO
PRESENTE
 frustrāri
PERFETTO
 Singolare: frustratus, –a, –um esse
 Plurale: frustrati, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: frustratūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: frustratūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 frustrans, –antis
FUTURO
 frustratūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: frustratum
 Passivo: frustratu
GERUNDIO
 Genitivo: frustrandi
 Dativo: frustrando
 Accusativo: frustrandum
 Ablativo: frustrando
 
GERUNDIVO
 frustrandus, –a, –um


<<  frustror frustŭlentus  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:FRUSTROR200}} ---CACHE---