Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


ēvincĭor - Diatesi passiva

(ēvincĭo, ēvincis, evinxi, evinctum, ēvincīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. ēvincĭor
 II sing. ēvincīris, ēvincīre
 III sing. ēvincītur
 I plur. ēvincīmur
 II plur. ēvincimĭni
 III plur. ēvinciuntur
IMPERFETTO
 I sing. ēvinciēbar
 II sing. ēvinciebāris, ēvinciebāre
 III sing. ēvinciebātur
 I plur. ēvinciebāmur
 II plur. ēvinciebamĭni
 III plur. ēvinciebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. ēvincĭar
 II sing. ēvinciēris, ēvinciēre
 III sing. ēvinciētur
 I plur. ēvinciēmur
 II plur. ēvinciemĭni
 III plur. ēvincientur
PERFETTO
 I sing. evinctus, –a, –um sum
 II sing. evinctus, –a, –um es
 III sing. evinctus, –a, –um est
 I plur. evincti, –ae, –a sumus
 II plur. evincti, –ae, –a estis
 III plur. evincti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. evinctus, –a, –um eram
 II sing. evinctus, –a, –um eras
 III sing. evinctus, –a, –um erat
 I plur. evincti, –ae, –a eramus
 II plur. evincti, –ae, –a eratis
 III plur. evincti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. evinctus, –a, –um ero
 II sing. evinctus, –a, –um eris
 III sing. evinctus, –a, –um erit
 I plur. evincti, –ae, –a erimus
 II plur. evincti, –ae, –a eritis
 III plur. evincti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. ēvincĭar
 II sing. ēvinciāris, ēvinciāre
 III sing. ēvinciātur
 I plur. ēvinciāmur
 II plur. ēvinciamĭni
 III plur. ēvinciantur
IMPERFETTO
 I sing. ēvincīrer
 II sing. ēvincirēris, evinxirēre
 III sing. ēvincirētur
 I plur. ēvincirēmur
 II plur. ēvincirēmini
 III plur. ēvincirentur
PERFETTO
 I sing. evinctus, –a, –um sim
 II sing. evinctus, –a, –um sis
 III sing. evinctus, –a, –um sit
 I plur. evincti, –ae, –a simus
 II plur. evincti, –ae, –a sitis
 III plur. evincti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. evinctus, –a, –um essem
 II sing. evinctus, –a, –um esses
 III sing. evinctus, –a, –um esset
 I plur. evincti, –ae, –a essemus
 II plur. evincti, –ae, –a essetis
 III plur. evincti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. ēvincīre
 II plur. ēvincimĭni
FUTURO
 II sing. ēvincītor
 III sing. ēvincītor
 II plur. –
 III plur. ēvinciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 evinctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 ēvincīri
PERFETTO
 Singolare: evinctus, –a, –um esse
 Plurale: evincti, –ae, –a esse
FUTURO
 evinctum esse
GERUNDIVO
 ēvinciendus, –a, –um
SUPINO
 evinctu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  ēvincĭo ēvinco  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EVINCIOR100}} ---CACHE---