Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | dīverbĕror |
II sing. | dīverbĕrāris, dīverbĕrāre |
III sing. | dīverbĕrātur |
I plur. | dīverbĕrāmur |
II plur. | dīverbĕramĭni |
III plur. | dīverbĕrantur |
IMPERFETTO |
I sing. | dīverbĕrābar |
II sing. | dīverbĕrabāris, dīverbĕrabāre |
III sing. | dīverbĕrabātur |
I plur. | dīverbĕrabāmur |
II plur. | dīverbĕrabamĭni |
III plur. | dīverbĕrabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | dīverbĕrābor |
II sing. | dīverbĕrabĕris, dīverbĕrabĕre |
III sing. | dīverbĕrabĭtur |
I plur. | dīverbĕrabĭmur |
II plur. | dīverbĕrabimĭni |
III plur. | dīverbĕrabuntur |
PERFETTO |
I sing. | diverberatus, –a, –um sum |
II sing. | diverberatus, –a, –um es |
III sing. | diverberatus, –a, –um est |
I plur. | diverberati, –ae, –a sumus |
II plur. | diverberati, –ae, –a estis |
III plur. | diverberati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | diverberatus, –a, –um eram |
II sing. | diverberatus, –a, –um eras |
III sing. | diverberatus, –a, –um erat |
I plur. | diverberati, –ae, –a eramus |
II plur. | diverberati, –ae, –a eratis |
III plur. | diverberati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | diverberatus, –a, –um ero |
II sing. | diverberatus, –a, –um eris |
III sing. | diverberatus, –a, –um erit |
I plur. | diverberati, –ae, –a erimus |
II plur. | diverberati, –ae, –a eritis |
III plur. | diverberati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | dīverbĕrer |
II sing. | dīverbĕrēris, dīverbĕrēre |
III sing. | dīverbĕrētur |
I plur. | dīverbĕrēmur |
II plur. | dīverbĕremĭni |
III plur. | dīverbĕrentur |
IMPERFETTO |
I sing. | dīverbĕrārer |
II sing. | dīverbĕrarēris, dīverbĕrarēre |
III sing. | dīverbĕrarētur |
I plur. | dīverbĕrarēmur |
II plur. | dīverbĕraremĭni |
III plur. | dīverbĕrarentur |
PERFETTO |
I sing. | diverberatus, –a, –um sim |
II sing. | diverberatus, –a, –um sis |
III sing. | diverberatus, –a, –um sit |
I plur. | diverberati, –ae, –a simus |
II plur. | diverberati, –ae, –a sitis |
III plur. | diverberati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | diverberatus, –a, –um essem |
II sing. | diverberatus, –a, –um esses |
III sing. | diverberatus, –a, –um esset |
I plur. | diverberati, –ae, –a essemus |
II plur. | diverberati, –ae, –a essetis |
III plur. | diverberati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | dīverbĕrāre |
II plur. | dīverbĕramĭni |
FUTURO |
II sing. | dīverbĕrātor |
III sing. | dīverbĕrātor |
II plur. | – |
III plur. | dīverbĕrantor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
diverberatus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
dīverbĕrāri |
PERFETTO |
Singolare: | diverberatus, –a, –um esse |
Plurale: | diverberati, –ae, –a esse |
FUTURO |
diverberatum esse |
GERUNDIVO |
dīverbĕrandus, –a, –um |
SUPINO |
diverberatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DIVERBEROR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|