Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dispellor - Diatesi passiva

(dispello, dispellis, dispuli, dispulsum, dispellĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dispellor
 II sing. dispellĕris, dispellĕre
 III sing. dispellĭtur
 I plur. dispellĭmur
 II plur. dispellimĭni
 III plur. dispelluntur
IMPERFETTO
 I sing. dispellēbar
 II sing. dispellebāris, dispellebāre
 III sing. dispellebātur
 I plur. dispellebāmur
 II plur. dispellebamĭni
 III plur. dispellebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dispellar
 II sing. dispellēris, dispellēre
 III sing. dispellētur
 I plur. dispellēmur
 II plur. dispellemĭni
 III plur. dispellentur
PERFETTO
 I sing. dispulsus, –a, –um sum
 II sing. dispulsus, –a, –um es
 III sing. dispulsus, –a, –um est
 I plur. dispulsi, –ae, –a sumus
 II plur. dispulsi, –ae, –a estis
 III plur. dispulsi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dispulsus, –a, –um eram
 II sing. dispulsus, –a, –um eras
 III sing. dispulsus, –a, –um erat
 I plur. dispulsi, –ae, –a eramus
 II plur. dispulsi, –ae, –a eratis
 III plur. dispulsi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. dispulsus, –a, –um ero
 II sing. dispulsus, –a, –um eris
 III sing. dispulsus, –a, –um erit
 I plur. dispulsi, –ae, –a erimus
 II plur. dispulsi, –ae, –a eritis
 III plur. dispulsi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dispellar
 II sing. dispellāris, dispellāre
 III sing. dispellātur
 I plur. dispellāmur
 II plur. dispellamĭni
 III plur. dispellantur
IMPERFETTO
 I sing. dispellĕrer
 II sing. dispellerēris, dispellerēre
 III sing. dispellerētur
 I plur. dispellerēmur
 II plur. dispelleremĭni
 III plur. dispellerentur
PERFETTO
 I sing. dispulsus, –a, –um sim
 II sing. dispulsus, –a, –um sis
 III sing. dispulsus, –a, –um sit
 I plur. dispulsi, –ae, –a simus
 II plur. dispulsi, –ae, –a sitis
 III plur. dispulsi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dispulsus, –a, –um essem
 II sing. dispulsus, –a, –um esses
 III sing. dispulsus, –a, –um esset
 I plur. dispulsi, –ae, –a essemus
 II plur. dispulsi, –ae, –a essetis
 III plur. dispulsi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dispellĕre
 II plur. dispellimĭni
FUTURO
 II sing. dispellĭtor
 III sing. dispellĭtor
 II plur. –
 III plur. dispelluntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 dispulsus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dispelli
PERFETTO
 Singolare: dispulsus, –a, –um esse
 Plurale: dispulsi, –ae, –a esse
FUTURO
 dispulsum esse
GERUNDIVO
 dispellendus, –a, –um
SUPINO
 dispulsu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dispello dispendens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISPELLOR100}} ---CACHE---